De zilte lucht van de zee dringt mijn neus binnen en het gerommel van de golven die keer op keer tegen de rotsen slaan hoor ik op de achtergrond. Het begint vloed te worden en de zee brult harder en harder terwijl hij van het strand probeert te winnen. Ik ben omgeven door gekleurde huizen op een stijle bergwand en tientallen toeristen terwijl ik van boven af kan neerkijken op het water. Ik sta op het pad tussen Monterosso en Vernazza in en blijf me verbazen. De natuur hier is overweldigend, evenals het felblauwe water (het lijkt wel gefotoshopt!) dat meters onder ons tegen de rotsen slaat. Ik loop over de smalle paden, beklim de treden die ons van hoog naar laag brengen en stop bij elk mooi uitzichtpunt dat ik tegenkom. Ik word met elke stap een beetje meer verliefd op deze kustlijn met zijn vrolijke steden en neem je er met liefde mee naartoe in deze reisgids voor de Cinque Terre!

Monterosso al Mare

Dit is het grootste dorp van het quintet en staat bekend om de citroenbomen en de ansjovis. Wanneer je in het oude gedeelte van het dorp tussen de gekleurde huisjes doorloopt zie je inderdaad citroenbomen opduiken in elke tuin en elk paadje. De gekleurde huisjes wisselen af met restaurants en bars en alles is te bereiken vanuit de hoofdweg die door het oude gedeelte van het dorp loopt. Dit gedeelte is in mijn ogen veel gezelliger en authentieker dan het nieuwere gedeelte van het dorp dat zich aan de andere kant van de tunnel bevindt. Het nieuwere gedeelte ligt aan het grote strand en er staan verschillende hotels en appartementen met uitzicht over het water voor het toerisme. De vers gevangen vis wordt in Monterosso meteen naar de restaurants gebracht waar elke avond een verse maaltijd wordt bereidt.
Vanaf Monterosso kun je de hike naar Riomaggiore beginnen en dit dorp als startpunt aanhouden vind ik een aanrader. Het stuk van hier naar Vernazza is het zwaarste gedeelte van de route en dan heb je die er meteen op zitten.

De hike: Monterosso al Mare – Vernazza: 3 km, 2 uur. Je hiked van bordje 1 tot en met bordje 27.
Eten: Proef de verse zalmravioli in het knusse Bar Davi (Via Roma 34) die ongeveer halverwege de hoofdstraat ligt.
Slapen: Wanneer je verblijft bij Affittacamere Monica, slaap je in hartje centrum (Piazza Don Giovanni Minzoni 5) en sta je zodra je de deur uitstapt voor verschillende restaurants. Enkel tweepersoonskamers worden verhuurd met eigen badkamer, waterkoker en koelkast. Een klein balkonnetje laadt je uitkijken op de binnenplaats van het naastliggende restaurant en de eigenaresse geeft je maar wat graag visitekaartjes mee van restaurants en bars die de moeite waard zijn.

Vernazza

De weg ernaartoe is al adembenemend en wanneer je verder rondom de berg loopt, zie je meer en meer van dit dorp. We lopen over oude, stenen bruggen die haast verzwolgen worden door de planten en nadat we ruim twee uur lang in steen uitgehakte trappen zijn opgeklommen en zijn afgedaald, zien we in de verte het tweede dorpje liggen: Vernazza! Hoe meer we weer dalen, hoe harder het gerommel klinkt van de zee die tegen de rotsen aanslaat en hoe meer mensen we weer tegenkomen. Een kwartiertje voor het einde van het pad (of een kwartier na het begin wanneer je richting Monterosso hiked) is dé perfecte fotoplek waar je een ansichtkaart waardige foto van dit dorp kunt maken. Vernazza is het enige dorp met een natuurlijke haven en is ook meteen het oudste dorp van de vijf. Op de klif staat een 15e eeuwse uitkijktoren die het dorp moest behoeden voor de piraten die toentertijd langs de kust voeren en daaronder zijn verschillende terrassen en trappetjes waar je kunt zitten. Ergens halverwege de hoofdstraat ligt een soort grot aan de rechterkant (met je rug naar de zee) waar je zeker doorheen moet lopen! Aan de andere kant ligt namelijk een klein strandje met enorme rotspartijen waar het water tegenaan slaat. Sommige mensen eten hier hun lunch en anderen genieten gewoon van het gerommeld en geraas van de golven. Dit dorp is mijn absolute favoriet!

De hike: Vernazza – Corniglia: 4 km, 1,5 uur. Je hiked van bordje 28 tot en met bordje 44.
Eten: Focaccia! Er zijn hier legio focacceria’s die verschillende varianten van dit brood verkopen. Sommige enkel besprenkelt met wat olijfolie en knoflook en anderen zwaar belegd met kaas en groenten.
Fotospot: Een kwartiertje voor het einde van het pad (of een kwartier na het begin wanneer je richting Monterosso hiked) vind je hét perfecte ansichtkaart punt waarbij je uitkijkt over de haven, het kasteel en de kerktoren van Vernazza.
Fotospot twee: Wil je reusachtige golven fotograferen? Loop dan door de grot die halverwege de hoofdstraat ligt en relax hier even op het strand.

Corniglia

Ongeveer halverwege de hike van Vernazza naar Corniglia lopen we langs een limonade bar die glazen volschenkt met een verkoelende, huisgemaakte limonade. De kratten uitgeperste sinaasappels staan halverwege de middag al opgestapeld tegen de muren en op het terras zitten eikers gulzig hun drankje te drinken. Je kijkt zo uit op Corniglia en we komen er achter dat het niet meer ver is naar dit dorp. De hike van Vernazza naar Corniglia zit vol mooie fotospots en uitstekende plekjes vanwaar je de andere dorpen ook kunt zien liggen. Hou wanneer je hier loopt dus je camera in de aanslag!
Corniglia ligt als enige van de vijf steden niet aan het water maar honderd meter hoog op de rotsen waardoor je alle vier de andere dorpjes kunt zien liggen. Grote agrarische velden liggen om het dorp heen en tijdens de laatste honderd meter van de hike loop je hier tussendoor. Straatmuzikanten verwelkomen ons in het dorp en aan de zijkanten van het pad gaan stijlen trappetjes naar het land van de boeren en dorpelingen. Het dorp zelf bestaat uit verschillende grote pleinen en wanneer je van het ene plein naar het andere loopt zie je al een groot deel van het oude centrum. Plof even neer voor een ijsje voordat je de 377 treden afdaalt naar het treinstation waar je moet zijn om in het volgende dorp te komen. Door de overstroming uit 2011 is het pad vanaf hier tot aan Riomaggiore nog steeds gesloten en is de trein nemen dus de enige optie.

De hike: Corniglia – Manarola (mits deze open is): 2 km, 1 uur.
IJs eten: proef de bijzondere smaak limoen-basilicum bij Gelateria Corniglia, Via Fiesschi 43, of kies voor een iets minder exotische smaak als kindermaxi of cheesecake.

Manarola

Doordat de paden rondom dit dorp zijn afgesloten kun je hier alleen per boot (niet vanuit Corniglia) of per trein (vanuit alle dorpen) komen. Dit dorp lijkt uit een lange weg te bestaan de langzaam steeds verder omhoog kronkelt. Zijstraten zijn er bijna niet te vinden en bovenaan de hoofdstaat ligt een plein met alle belangrijke gebouwen: de gotische kerk, het oratorium en de klokkentoren die uitkijken over het water. Dichtbij het water zijn verschillende restaurants gelegen die naarmate de avond vordert allemaal vol lopen.
We horen later van een kamergenoot in ons hostel dat het blauwe pad van Corniglia naar Manarola wél gewoon te lopen is en ’s ochtends vroeg lopen we nog een stukje terug in de richting van Corniglia. We lopen langs een lange trap die naar het uitzichtpunt van het dorp leidt en zien hoe dit dorp letterlijk tegen de rotsen is aangebouwd. Ik verbaas me hoe erg sommige huisjes tegen de berg aangeplakt lijken te zitten en kan niet stoppen met kijken naar dit leuke, nog niet door toeristen overspoelde dorp.

Eten: Voor avondeten is Il Porticciolo (Via Renato Birollo 92, www.ilporticciolo5terre.com) een aanrader al moet je hierbij wel een tijdje van te voren reserveren (of hopen dat een reservering eerder het restaurant verlaat!). Vers gemaakte pasta, een ober die in Nederland heeft gewoond en de gezellige sfeer maken dit tot een van de fijnste restaurants waar we tot nu toe zijn geweest.
Slapen: Ostello Cinque Terre Manarola is een schoon hostel met een klein ontbijt. De wifi doet het niet in alle kamers en een stekkerdoos is nodig (want er is maar één stopcontact per kamer), maar wanneer je daar rekening mee houdt is het prima om te slapen.
Fotospot: Wanneer je het pad in de richting van Corniglia ongeveer voor 10 minuten volgt, heb je daar een van de mooiste punten om een foto te maken van Manarola.

Riomaggiore

Wanneer je per boot naar dit dorp vaart zie je goed hoe het tussen twee heuvels gelegen is. Vanaf het treinstation kun je op twee manieren in het centrum komen: via boven of langs de spoorlijn af via de tunnel. Ga je voor de eerste mogelijkheid dan loop je om de ene heuvel heen in het centrum te komen terwijl je ondertussen een waanzinnig uitzicht hebt. Karakteristiek voor dit dorp zijn de typisch Ligurisch gekleurde huizen (rood, roze en oker) en het hebben van meerdere ingangen (één op de begane grond en eentje aan de achterzijde naar een hogere verdieping) door het grote hoogteverschil dat het dorp kent. Wanneer je de heuvels inkijkt zie je het rode wandelpad lopen tussen het groen door over de bergkam en kijk je uit op honderden meters vol terrassen die zijn aangelegd voor de landbouw. Dit dorp lijkt het meest ingespeeld te zijn op de toeristen. Verschillende hotels en hostels, vele bars en restaurants en een ontelbaar aantal kaarten- en souvenirwinkeltjes. Vanaf hier loopt de beroemde Via dell Amore naar Manarola: een uitgestrekt wandelpad langs de kliffen met een uitzicht over het blauwe water. Helaas is dit uitzicht voorlopig nog alleen op ansichtkaarten terug te vinden doordat het pad al sinds de overstroming is afgesloten. Vanaf Riomaggiore kun je dus alleen de boot of trein pakken om in een van de andere dorpen te komen.

Eten: Bij de bar Mama Mia verkopen ze puntzakken gevuld met o.a. gefrituurde visjes en heerlijke focaccia’s en pizza punten. Perfect voor tijdens de treinreis naar het volgende dorp of op de top van het dorp wanneer je richting het station loopt.

Reizen van dorp naar dorp

Per trein: Je kan al hikend van het ene dorp naar het andere dorp gaan in de Cinque Terre, maar ook de boot en trein zijn populaire opties. De trein vertrekt vanuit La Spezia en gaat naar Levorno (en andersom) en onderweg stopt deze in elk van de vijf dorpen. De trein gaat gemiddeld genomen zo’n drie keer per uur, maar houd rekening met vertraging wanneer er veel toeristen zijn. Een ticket van dorp naar dorp is altijd €4,00 onafhankelijk of je van Corniglia naar Manarola gaat of van Riomaggiore naar Monterosso.

Per boot: Ook de boot gaat meerdere keren per dag langs vier van de vijf kustplaatsen waar je voor een paar euro mee kunt varen naar het volgende dorp. Corniglia is door haar ligging niet per boot te bereiken, maar wel per trein of voet. Wanneer het echter hard waait (zoals bij ons op de laatste ochtend) zullen de boten niet uitvaren en moet je je dus op een andere manier verplaatsen. Hieronder vind je een overzicht van de aanmeertijden.

Hiken: Om de paden op te mogen tussen de dorpen heb je een ticket nodig die te verkrijgen is in alle toeristinformatie kantoren, op de stations en aan het begin van het pad. Voor €7,50 krijg je een pas die 24 uur geldig is en waarmee je gebruik kunt maken van zowel het blauwe als het rode pad en van de wifi die hier is. Een tweedaagse pas is €14 en daarnaast zijn er ook combitickets verkrijgbaar waarbij de trein is inbegrepen.
De hike langs de kust (het blauwe kustpad) is volgens de officiële website van Corniglia tot en met Riomagiore gesloten. Dit nog door een heftige overstroming waarbij grote delen van het pad zijn verzwolgen. Het rode, moeilijkere en hoger gelegen pad is wel tussen alle dorpjes open. Hoewel de site zegt dat het blauwe pad tussen Corniglia en Manarola niet te hiken is, zijn we toch verschillende toeristen en locals tegen gekomen die dit stuk gelopen hebben. Onduidelijk is het of dit pad dus echt nog gesloten is, of dat het ondertussen is opgeknapt en weer begaanbaar is gemaakt en ze dit vergeten te melden zijn op de website. Sowieso is wel de hoger gelegen rode trek open die over de bergkam gaan in plaats van langs de kust. Hou er wel rekening mee dat deze zwaarder en langer is om van dorp naar dorp te komen. Maar het is een goed alternatief wanneer je echt naar alle vijf de dorpen wil hiken.
In principe kun je in één dag het hele blauwe pad hiken en ben je zo’n zeven uur onderweg. Wissel je het blauwe pad af met het rode, houd er dan rekening mee dat je nog een paar extra uren in de bergen bent.

En soms is het even filelopen tijdens het drukke paasweekend…

Nog een laatste paar tips

– Ga niet tijdens Pasen of een andere nationale feestdag om te voorkomen dat je in een file moet hiken. Een overzicht van de nationale feestdagen vind je hier.
– Neem genoeg water mee voor de hike en vul je flesje bij zodra je de kans hebt. Veel bars en restaurants zijn het gewend dat toeristen vragen om hun fles te vullen en doen dit ook zonder problemen.
– Naast water moet je je ook echt niet vergeten in te smeren. Doordat je langs het water loopt heb je soms niet door hoe warm het eigenlijk is en wanneer je een hele dag aan het hiken bent in de volle zon kun je maar beter goed ingesmeerd zijn.
– Vertrek vroeg in de ochtend. Tijdens het paasweekend viel het nog mee met 22 graden, maar wanneer het richting zomer gaat, wil je echt niet nog aan een hike beginnen om één uur ’s middags.
– Kijk zelf of de paden open zijn door er een stuk van te wandelen. Er verandert zo vaak en zo veel bij de routes dat ook locals niet altijd meet weten of het pad nu wel of niet open is. Zoals het er nu naar uitziet is vanaf 2019 sowieso de gehele hike weer open.
– Boek een dagje extra om La Spezia of Porto Venere te ontdekken, om op het strand bij Monterosso een middag door te brengen of om op de rosten te liggen bij Vernazza of Riomagiore.
– Heb je tijd over? Kijk eens op bij Arbaspaa, zij bieden verschillende tours aan door de hele Cinque Terre. Denk hierbij aan een workshop pesto maken, een wijn of olijfolie proeverij, een workshop fotografie of Italiaanskoken, maar ook kajakken, bergbeklimmen en suppen. Leuk om een vrije ochtend of middag mee op te vullen!

Mijn pasen in de Cinque Terre

Zoals je hier al kon lezen heb ik het paasweekend in het druilerige Padova omgeruild voor de zonnige Cinque Terre. Op zaterdag avond kwamen Niree en ik aan in Monterosso waar we overnacht hebben en op zondag hikten we via Vernazza naar Corniglia. Hier namen we de trein naar Manarola waar we ook sliepen en op maandagochtend gingen we verder naar Riomagiore. Helaas waaide het zo hard dat het niet mogelijk was om dit laatste stukje per boot af te leggen en dus stapten we ook hiervoor de trein in. Na even Riomaggiore verkend te hebben, namen we ‘s middags de trein weer terug naar Padova. Als ik nog eens naar de Cinque Terre zou gaan, zou ik een langer weekend ervoor uittrekken zodat we ook even tijd hebben om uit te rusten aan het strand en het stadje La Spezia te verkennen.

Heb jij nog tips of vragen over het hiken van de Cinque Terre? Laat het mij dan weten!