Ogni Giorno #9

April is overduidelijk mijn drukste maand. Niet zozeer met school, al heb ik wel vier presentaties en een (of twee, daar is de docente nog niet over uit) midterms, maar vooral druk met reizen en Italië verkennen! Elk weekend is vol gepland (dat konden jullie al wel lezen in de eerdere ogni giorno’s) en natuurlijk ontbreekt dat volle weekend deze week niet. Doordat het pasen is, heb ik nog wat extra vrije dagen en samen met Niree bezoek ik één van de mooiste plekken in Italië: de Cinque Terre. Daarnaast boek ik nog andere reizen voor later dit jaar en ga ik tussendoor ook nog naar mijn lessen.

Dinsdag

Vandaag heb ik dan eindelijk de presentatie gehad die ik eigenlijk afgelopen week had moeten hebben. Gelukkig gaat de presentatie erg goed en we krijgen zelfs van verschillende studenten complimenten dat het zo helder en duidelijk was, yes!
Verder doe ik boodschappen, werk ik aan school en geniet ik de rest van de middag in de zon op mijn balkon. Aan school werken is niet het enige dat voor vandaag op de planning stond, het tweede was namelijk een ticket naar Iran boeken! En ik heb geboekt! Nu is het gewoon echt en ik kan niet wachten om een maand lang rond te mogen reizen in dat mooie land.

Iemand nog tips voor wat ik daar echt moet zien en doen? Ik moet helaas nog wel even wachten voordat ik echt in het vliegtuig ga stappen, maar op 7 oktober gaat mijn vier maanden reizen beginnen *doet vreugdedansje*.
Nadat ik mijn ticket heb geboekt en een uur met thuis aan de lijn heb gehangen, is de dag nog niet voorbij want ik boek gewoon nóg een reisje (je bent maar een keer op Erasmus toch? In ieder geval tijdens je bachelor, want tijdens mijn master kan ik weer!). Deze keer zijn het tickets naar Sicilië en met zijn vijven zullen we eind juni op het vliegtuig stappen om een week in Cefalu door te brengen. Na vandaag staan er dus weer genoeg reizen op de planning voor de komende tijd!

(slechte telefoonfoto’s haha)

Woensdag

Vandaag staat in het teken van lessen, lessen en leren, leren. Het is best bewolkt in Padova (wat ik hier dus echt niet gewend ben) en mijn bureau blijft deze middag in mijn kamer staan. Om de dag nog goed af te sluiten eet ik ‘s avonds frietjes met Niree. Na ruim twee maanden geen frietjes gezien te hebben, heb ik vanavond toch maar een puntzak gehaald.

Daarna gingen we door naar de residentie van iemand die we op de Toscane trip zijn tegengekomen. In hun residentie was een enorme bioscoopzaal waar natuurlijk ook gebruik van moest worden gemaakt. Met zijn allen hebben we daar een film gekeken voordat we weer onze weg terug naar huis moesten zoeken in het donker.

Donderdag

Vandaag bestaat uit Italiaans lessen, gewone lessen, een documentaire kijken over een fotograaf die veel heeft betekend voor de journalistiek en naar krav maga gaan. Ondertussen pak ik mijn rugzak in voor dit weekend én kom ik er plotseling achter dat de datum van het foodfestival in Verona is aangepast. Waar we dus morgen heen zouden gaan… Twee weken geleden stond de datum nog op dit weekend, ondertussen is deze verschoven naar half mei… Dit was zo’n typisch Italiaans iets dat het mij eigenlijk niet eens erg verbaasde… Je went na twee maanden schijnbaar al behoorlijk aan de steeds veranderende agenda’s en onzekerheden die horen bij het leven in Italië. Morgen wordt het dus niet gerechten proeven uit allerlei streken in Italië, maar wordt het Verona herontdekken! Door de smalle straatjes slenteren, lekker eten in de barretjes daar en genieten van het uitzichtpunt wat ik graag wil gaan beklimmen. Toch nog een beetje verbaasd val ik in slaap die avond, enorm uitkijkend naar dit weekend.

Vrijdag

Voordat Niree en ik op weekend weg gaan, hebben we eerst met mijn huisgenootje Lena en haar vriendje en met Andres (ander huisgenootje) een echt Bavariaans/ Duits ontbijt. Met worstjes, bier, honingmosterd, ei en toast is onze tafel gedekt en het smaakt allemaal heerlijk! We leren hoe we het worstje moeten ontvellen en hoe je het op zijn Duits eet en met gevulde buiken vertrekken we daarna naar het station.

Als ik in Verona aankom verwonder ik me over de leuke winkels en schattige restaurantjes die we overal zien. Op straat hangen de mensen voor de bistros met glazen spritz in hun ene hand en bruchetta’s of crostini’s in hun andere. We gaan een paar winkels binnen en zien leuke dingen die we niet kunnen kopen omdat we nog met deze rugzak moeten gaan hiken en daar eigenlijk niks meer inpast. Maar ik laat me toch verleiden en verlaat de winkel weer met een tasje aan mijn arm. We besluiten om naar het uitzichtpunt Re Teodorico en beklimmen hier de trappen zo hoog totdat we een uitzicht krijgen over het Verona dat ik alleen maar vanaf de grond ken.

Ik zie de arena liggen, de domtorens uitsteken en de zon een gouden gloed werpen op de stad. We blijven er in het zonnetje kletsen en na een tijdje lopen we naar Giardino Giusti. Een grote tuin met hoge cipressen, fonteinen, kleine citroenbomen en een dansschool aan de zijkant.

We slenteren rond tussen al het groen voordat we terug gaan naar het centrum waar we nog naar Casa di Giulietta gaan en wat winkeltjes bekijken. We gaan eten bij het restaurant dat inmiddels voelt als mijn tweede thuis en hier blijven we de rest van de avond zitten. Vier gangen later rollen we haast terug naar onze airbnb en een hele fijne eerste dag Verona zit er weer op.

Zaterdag

Nadat we hebben gedouched en onze rugzakken weer hebben ingepakt gaan we opzoek naar een ontbijtbarretje voor een croissantje. Met uitzicht op het Castelvecchio genieten we al vroeg van het zonnetje dat ook nu weer schijnt. Van het zware onweer en regenbuien die al voor gister werden voorspeld, hebben we nog steeds niks gezien en dat vinden we helemaal prima zo. We slenteren na ons ontbijt nog door Verona en we besluiten om nog in het parkje te gaan zitten aan de overkant van het water en later verplaatsen we naar een muurtje aan de waterkant waar we nog in de zon zitten voor we naar de trein moeten gaan. Verschillende overstappen later zijn we bijna in La Spezia en vanaf hier nemen we het treintje dat ons langs de steden van de Cinque Terre brengt en we stappen uit in Monterosso al Mare. Het grootste stadje van de Cinque Terre waar ook nog eens een strand aan grenst. We lopen langs het strand en zien het turquoise water tegen de rosten aan klotsen. Toeristen wandelen over het strand en langs de kade terwijl de groep die hier is uitgestapt allemaal koers zetten naar het stadje zelf.

Monterosso heeft één echte hoofdstraat die begint op het plein voor de kust en eindigt hoog op de berg. Links en rechts aan die straat liggen pleinen, kerken en talloze restaurantjes die allemaal lekkere dingen beloven op de menukaart die ophangt. Nadat we het centrum helemaal zijn doorgelopen, kiezen we voor een klein restaurantje waar al eerder ons oog op was gevallen. We beginnen buiten onder een warmte lamp met onze bruchetta, maar verplaatsen voor ons hoofdgerecht (ravioli met zalm in een bolognese saus!) naar binnen waar het stukken warmer is. Niet al te laat gaan we terug naar ons airbnb want morgen gaan we hiken!

Zondag

Nadat we de paaseitjes hebben opgegeten, vertrekken we voor ons ontbijt. Met uitzicht op de zee vullen we langzaam onze magen en de zon begint al steeds feller te schijnen. We lopen terug naar het strand waar we gister zijn langsgelopen en besluiten eerst nog foto’s te maken op de grote rots die in de branding staat. De scherpe uitsteeksels schuren langs mijn handen wanneer ik naar boven klim en wanneer ik halverwege de rots ben, vind ik het wel goed geweest. Vanaf hier kijk je van boven af op het water en ik verbaas me erover hoe helderblauw het hier is. Het doet me denken aan de mooie strand foto’s van Bora Bora en ik kan niet geloven dat ik hier nu gewoon ben.

Na een tijdje klauter ik weer naar beneden en dan beginnen we aan onze hike. We kijken aan de rechterkant steeds uit op de zee en soms zie je niet waar de zee eindigt en waar de lucht begint. We hebben steeds meer ruimte op de paden en nadat we ruim twee uur lang in steen uitgehakte trappen zijn opgeklommen en afgedaald, zien we in de verte het tweede stadje liggen: Vernazza! Hoe meer we weer dalen, hoe harder het gerommel klinkt van de zee die tegen de rotsen aanslaat en hoe meer mensen we weer tegenkomen. Dan hebben we ons eerste stadje bereikt en we belonen onszelf met een focaccia die we opeten aan het water.

Vernazza is kleurrijk, zit vol kleine restaurantjes en heeft een prachtig uitzicht op de zee. Kinderen staan in hun zwembroek al bij de waterrand, klaar om de eerste (of tweede, of derde) duik van het jaar te nemen en twee drijfnatte kanoërs komen uit het water gestapt. Die hebben al zeker een duik genomen. Wanneer we door het stadje lopen, zien we opeens een soort grot aan de rechterkant en we besluiten de mensen te volgen die erdoorheen lopen. We komen uit op en klein strandje met enorme rotspartijen waar het water tegen aanslaat. Het begint vloed te worden en de zee komt snel dichterbij, zo snel dat ik opeens natte voeten heb terwijl ik een foto probeer te maken van Niree.

We blijven hier even staan genieten voordat we verder gaan richting Corniglia. Gelukkig is hier het pad stukken rustiger en kunnen we makkelijker doorlopen naar de middelste stad. Ik blijf me verbazen over hoe mooi het uitzicht hier is en met open mond lopen we verder. Dit pad is stukken korter dan het vorige en ook veel minder zwaar en rond vier uur staan we dan ook in de derde stad.

We ploffen neer op een bankje en bestellen een ijsje met de bijzondere smaken limoen-basilicum en kindermaxi. Helaas gaat er vanaf hier geen boot en is ons verteld dat het pad naar Manarola toe is afgesloten. We dalen daarom de 365 treden af naar het station toe en wachten hier op de trein waar we ons als sardientjes in blik in moeten duwen. Gelukkig is het maar drie minuten en dan ploffen we uit de trein zo de vierde stad in.

Hier is het slenteren door de stad, genieten van (alweer) lekkere ravioli en heel veel kletsen.

Maandag

Gisteravond hoorden we van een van onze kamergenootjes dat ze van Manarola naar Corniglia was gehiked (terwijl deze gesloten zou zijn) en dus besluiten we na het ontbijt daar toch nog even een kijkje te gaan nemen. We lopen over het eerste stuk van het pad en klimmen naar boven waar een groot uitzichtpunt schijnt te zijn (en dat was er ook!).

We volgen het pad nog een stukje verder en dan zie ik ook het Manarola van de ansichtkaarten liggen. Gebouwd tegen de rotsen aan hangt de stad haast boven het water en het is bijzonder om te zien. Wanneer je door de stad loopt merk je dat helemaal niet, maar zo van de zijkant ziet het er behoorlijk indrukwekkend uit.

We willen de boot nemen naar Riomaggiore maar helaas waait het zo hard dat de boot hier onmogelijk kan aanmeren. We nemen dus weer de trein naar het vijfde en laatste dorp waar we nog even rondslenteren.

Nadat we ook hier een ansichtkaart hebben gekocht en een lunch voor onderweg is het tijd om met de trein terug naar Padova te gaan. Heel even lijkt Italië op Nederland want alle treinen hebben vertraging. Onze overstap zouden we eigenlijk al niet meer halen, maar gelukkig belt de conducteur naar de andere trein op met de vraag of ze nog even kunnen wachten. Helaas voor ons staan er op het spoor twee treinen en eindigen we in de verkeerde, die ons weer terug brengt in Riomaggiore in plaats van naar Parma. Uiteindelijk belanden we toch in de goede trein en wanneer ik ‘s avonds thuiskom val ik al snel uitgeput in slaap.

Inmiddels is mijn schoolweek hier weer begonnen en kom ik om in de presentaties (daarover volgende week meer), vandaar dat deze ogni giorno iets later online stond. Hoe was jouw week?