Ogni Giorno #4

Ik zit hier nu precies een maand. Een maand! De tijd gaat zo snel (ik geloof dat dit standaard een zin is die je in elk verslag hier zult lezen) en ik wil nog zoveel doen… Ik heb in ieder geval weer wat nieuwe reisjes gepland afgelopen week, ik heb weer nieuwe lessen gehad én ik heb de lokale specialiteit van Ferrara geproefd. Lezen jullie mee over mijn vierde week in Padova?

Maandag

Vanochtend heb ik het even moeilijk doordat het vannacht stiekem toch nog best laat is geworden, maar voor ik het weet zit ik weer in de collegebanken. Vandaag heb ik voor het eerst één van mijn drie andere vakken en dat vak is zo’n verademing! Een (Italiaans) goed Engels sprekende docent en, hou je vast, we hebben een planning gekregen. EEN PLANNING! Ik wist niet dat italianen dat woord kenden! Hij heeft keurig uitgeschreven wat we welke les gaan doen en welke lessen komen te vervallen (dat dan weer wel opeens) en dit voelt zo heerlijk Nederlands. Om dat te vieren ben ik maar meteen gaan kijken naar weekendjes weg die ik dat lange weekend dan kan gaan doen.

Die middag ben ik eerst weer in mijn bedje gekropen en heb ‘s avonds gekookt, mails verstuurd en nog andere saaie dingen gedaan. Ook weer even met thuis geskypt, met mijn broertjes aan de telefoon gehangen en toen weer vroeg gaan slapen.

Dinsdag

Vandaag begint mijn dag met heerlijk in het zonnetje ontbijten. In mijn jurkje zit ik voor mijn balkondeuren even te genieten en voor ik het weet is het twaalf uur en moet ik snel naar de uni fietsen. Hier heb ik weer het vak Developmental Cognitive Neuroscience en de professor die het geeft, is gewoon een heel, tja bijzondere vrouw. Ze praat ongeveer zo: Hello-uh I-uh am-uh docotruhh and-uh I-uh am-uh going-uh to-e-uh teach-hh you-uh about-uh the develop-uh-mental-uh psychologia. Nadat je de -uh’s eraf hebt gehaald is het opzicht wel enigszins te volgen maar wat jammer is, is dat haar lessen niet diepgaand zijn. En ook niet lang trouwens. Ik hoor twee uur les te hebben, maar vandaag hebben we bijvoorbeeld eerst een halfuur uitleg over Erasmus uitwisseling gekregen voor de Italianen in de les en daarna heeft ze een uurtje les gegeven en toen was ze het zat en dan stopt ze gewoon. Niet erg op zo’n mooie dag en thuis zet ik ook meteen weer mijn balkondeuren open en schuif ik mijn bureautje in de opening.

Op deze manier interviews transcriberen is zo gek nog niet en voor ik het weet is de hele middag voorbij. Wanneer ik klaar ben met alles wat “moet”, besluit ik om samen met Anouk en Jorina een weekendje Ljubljana te boeken (nog geen €30,00 retour met de bus vanaf hier!) en langzaam vult mijn Pinterest zich met mooie cafe’s, bijzondere plekjes en must sees voor Slovenië. Nog een kleine maand en dan gaan we al! Echt heel gaaf!

Woensdag

Vandaag is het nationale vrouwendag! Normaal zou ik hier nooit echt aandacht aan besteden, maar wat dit extra leuk maakt is dat alle musea in Padova vandaag gratis waren. Samen met Niree heb ik er een grote museum dag van gemaakt waarbij we de vijf belangrijkste en bekendste musea van Padova bezochten en nu ‘s avonds heb ik toch wel zere voeten van het vele lopen en het vele kijken.
Om negen uur willen we onze dag beginnen bij INAF-Osservatorio Astronomico di Padova, wat naast een Astronomie museum ook de hoogste plek in Padova is waar je een 360graden uitzicht hebt. Helaas voor ons is dit een bijzonder museum dat eigenlijk nooit open is behalve als en als… Dus gaan we vrolijk verder naar nummer twee op de lijst. Het Centro Civico d’Arte e Cultura Altinate/San Gaetano (het zijn geen simpele, korte namen hier) is een kunst en cultuur centrum waar op de derde verdieping een expositie is van Giovanni Umicini, een Italiaanse fotograaf die veelvuldig het straatleven van Padova heeft vastgelegd. Bijzonder is dat er niet alleen recente foto’s tussen hangen, maar ook allerlei werk vanaf de jaren ’60 van de vorige eeuw. Je ziet de ruis duidelijk doorkomen op de foto’s maar in de zwart witte stijl waarin al zijn foto’s genomen zijn, heeft het ook wel weer wat bijzonders!

De expositie is niet zo heel groot en we gaan al snel weer door naar het Eremitani museum. Hierna ga ik snel naar mijn les (weer het leuke vak over bewegen!) en wanneer dat af is fiets ik verder naar het Zuckermann Palace. Hier is ontzettend veel te zien en binnenkort zal er een uitgebreider blog volgen over alle musea hier in Padova.

Tot slot gaan Niree en ik naar het MUSME – Museum of the History of Medicine of Padova waar we uitgebreid onze hersenen, spieranatomie en en lichamelijke kennis kunnen oefenen. Daarna zijn we even klaar met de musea en besluiten we twee panzerotto’s te halen (een met mozzarella en een met nutella als toetje), hmmm. We eten dit genietend op terwijl we zitten op Piazza dei Signori en voor ons komt langzaam de Womensmarch tot stand. Er worden spandoeken opgehangen, roze pruiken verschijnen tussen de menigte en er wordt naar hartelust op pannen en deksels geslagen. Er wordt geroepen, gezongen, gedanst en geprotesteerd en langzaam schuifelen wij erlangs, terug naar onze fietsen.

Thuis ligt daar een verassing op de keukentafel voor mij klaar: een bosje mimosa (die gele, bollige bloemetjes), van mijn huisgenootje voor alle vrouwen in het huis. Echt ontzettend lief! Deze hebben we dus snel, heel creatief, in een met water gevulde wijnfles gezet, omdat vazen in een studentenhuis nu eenmaal niet zo veel voorkomen… Die avond heb ik verder niet zo veel meer gedaan. Nog wat mooie plekken opgezocht voor Slovenië en op tijd gaan slapen.

Donderdag

Vandaag had ik voor het eerst mijn derde psychologie vak: neurpsychology of aging en dit is nu al mijn favoriet. Ik vind het gewoon zo interessant om te leren over hoe het brein ouder wordt en wat normaal is en wat abnormaal en hoe dit allemaal in zijn werk gaat! Ik merk ook wel meteen dat dit mijn lastigste les tot nu toe is, met heel veel begrippen en een docente die heel snel door alle stof heen gaat.

‘s Avonds vieren we Niree’s verjaardag met heel veel en heel erg lekker Mexicaans eten in deze leuke Bistro!

Wanneer ik door Padova loop zie ik bijna altijd wel groepjes mensen met camera’s en statieven staan en nu was dat dus weer zo. Ik dacht, ik ga toch eens vragen of er iets van een cursus of workshop is, want dat wil ik dan ook wel volgen! Blijken het dit keer geen cursisten te zijn, maar beroepsfotografen en word ik opeens op de foto gezet op Piazza del Erbe 🙂

Vrijdag

Nadat ik weer mijn aging vak heb gehad, doe ik verder eigenlijk niet zo heel veel vandaag. Ik poets mijn kamer, ruim op, beantwoord mails, werk aan mijn blog en werk mijn plannen voor Iran iets meer uit. Ik vind het gewoon zo’n heerlijk vooruitzicht om nog verder te kunnen gaan reizen na dit hele Italië avontuur! Mijn lijst voor Iran is inmiddels al behoorlijk lang en uitgebreid geworden, dus ik ben benieuwd wat ik daar allemaal gedaan ga krijgen in een maand. Ik geniet van het zonnetje en van de pasta en dan is mijn vrijdag alweer voorbij.

Zaterdag

Vanochtend vroeg heb ik de trein genomen naar Ferrara, een stadje tussen Bologna en Padova in waarvan het centrum op de UNESCO-lijst staat vanwege haar vele renaissancegebouwen. Als eerste loop ik langs Palazzo dei Diamanti, wat haar naam te danken heeft aan het uiterlijk van de muren. Kijk hoe bijzonder het eruit ziet!

Vanaf hier loop ik verder door het centrum heen, zie ik dat de beroemde basilica helaas in de stijgers staat en plof ik neer in een van de kleine restaurantjes in de Joodse Ghetto waar ik dé specialiteit Cappellacci di zucca proef.

Ravioli gevuld met pompoen en daarover een bolognesesaus, hmmm. Ik slenter daarna verder langs de stadsmuur, bezoek de binnenplaats van het theater en slenter over een nationale foodmarkt die daar dit weekend toevallig staat. Ik proef wat lekkers uit Parma en uit Sicilië en nadat ik alles in het stadje zo ongeveer gezien heb, ga ik terug naar Padova. Hier is het snel avondeten klaarmaken en tijd voor een Italiaanse party waar we de hele nacht dansen.

Zondag

Vandaag is het weer luierdag/ skype dag. Nadat ik erg kort geslapen heb, begint mijn dag met het doen van van alles en nog wat en ’s middags skype ik met twee vriendinnen die nu ook op Erasmus zijn en nog drie vrienden die zijn achtergebleven in Nederland. Met soms een hoop gekraak bij de internetverbindingen en het nodige vasthangen kletsen we makkelijk een uur vol en zijn we weer enigszins op de hoogte van elkaars leven. Ik vind het zo gek dat ik hun nu niet meer elke dag of bijna elke dag zie, dus het was wel heel fijn om even te skypen!

‘s Avonds maak ik falafel, typ ik dit blog, skype ik nog met thuis en ga ik lekker vroeg slapen. 

Oh, ik heb trouwens ook nog deze drie cactussen gekocht, zijn ze niet heel erg schattig?

Aankomende week ga ik dan eindelijk beginnen met mijn Italiaans lessen, krijg ik ook eindelijk het vak photojournalism en staat er verder nog niet zo veel op de planning. Wat zijn jouw plannen?

Vul in de rechterkolom -> je mailadres in om op de hoogte te blijven van al mijn avonturen hier. Ik heb nog niet ontdekt hoe je je los kunt inschrijven voor ogni giorno, dus na het inschrijven ontvangen jullie ook al mijn andere blogs in jullie mailbox.