Ogni Giorno #3

Deze week begon dan eindelijk de universiteit, of in ieder geval één van mijn vier vakken. Tegelijk was er een welkomsweek van de universiteit, een welkomsweek van ESN (de studievereniging voor Erasmusstudenten) én was het de eerste week in mijn nieuwe huis met mijn nieuwe huisgenoten. Vooral dus heel druk en heel erg gezellig!

Maandag

De week begint voor mij met: Nog een vrije dag! Doordat ik deze week maar begin met een vak en die pas morgen begint, heb ik vandaag alle tijd om mijn kamer van onder tot boven te poetsen (moet ook gebeuren), alle meubels heen en weer te schuiven totdat ze staan zoals ik wil, en alles dan ook echt in te ruimen. De muren vind ik nog een beetje kaal, dus daar ga ik de komende weken nog maar iets op verzinnen! Het is heerlijk weer en met mijn balkondeuren helemaal opengeslagen komt er ontzettend veel zonlicht mijn kamer in, hmmm.

’s Avonds is het meetingnight (met eten!) in Cafe Amsterdam waar veel Erasmusstudenten aanwezig zijn. Met een tafeltje helemaal achterin zitten we haast met zijn allen bij elkaar op schoot omdat ons groepje maar blijft groeien. Met stukken pizza en pastasalade op ons bordje hebben wij ons die avond wel vermaakt en nog meer nieuwe mensen leren kennen. Nadat al het eten op is, worden de tafels opzij geschoven en komt de dansvloer tevoorschijn.

Dinsdag

Dit is mijn eerste lesdag! ’s Ochtends kan ik niet meer wachten, dus veel te vroeg kom ik aan op de universiteit, waar de docente ook nog lang niet aanwezig is. Na de start van de les is ze trouwens nog steeds niet aanwezig, maar dat is hier wel gewoon. Je blijft gewoon zitten en wacht totdat er de komende twee uur een keer een volwassene naar binnen loopt. Na een kwartiertje komt ze opdagen en nog een kwartier later en met behulp van een technici heeft ze dan ook haar powerpoint opgestart. Mijn eerste les is Developmental Cognitive Neuroscience en we krijgen de ene definitie na de andere te horen en ondertussen vliegt ze van het ene onderwerp naar het andere en weer terug. Ze geeft de les vluchtig, met enthousiasme maar ook zonder enige rode draad in haar hele verhaal. Als ze opeens roept: “oké, genoeg voor vandaag! Ik stop!” kunnen we weer ademhalen en verbaasd zijn dat ze net een uurtje heeft lesgegeven. Alvast vooruitzicht voor donderdag: we gaan met veertig studenten een tentamendatum prikken die ons allemaal goed uitkomt! (Vinden jullie het gek dat ik verbaasd blijf in dit land?)

’s Avonds is het pasta tijd en met alle meiden aan onze eettafel scheppen we de borden vol met lekkere pasta en heel veel geraspte kaas voor eroverheen. Eten is hier echt mijn favoriete bezigheid, haha.

Woensdag

Vanochtend help ik eerst Anouk verhuizen naar haar studentenkamer. Omdat we de bus missen (omdat ze hier niet echt volgens het rooster rijden, tenzij je ze echt nodig hebt… Dan rijden ze wel op tijd) en wel op tijd op onze welkomsdag willen zijn, liften we terug naar de stad met nog een ander meisje van de studentenflat van Anouk en de ironie wil dat de man die ons een lift geeft, buschauffeur van beroep is… Ruim op tijd komen we aan in het ontzettend mooie gebouw Palazzo della Ragione wat midden in het centrum van Padova ligt. Het Palazzo bestaat uit een grote salon van wel 82 meter lang. De wanden zijn beschildert met metershoge fresco’s die boven de verhalen van de goden en het geloof vertellen en onderin het verhaal van de gewone mens. Daar goed op zijn plek zo onder de goden. Hier waren voor de verandering een paar honderd stoelen in gezet zodat alle Erasmusstudenten konden zitten en toen begon een vrij lange zit in de koude salon met allerlei welkomspraatjes van mensen van de uni. Toen het echt te koud begon te worden, mochten we gelukkig naar buiten waar kleine hapjes en glazen met spritz klaarstaan in de zon.

Anouk gaat met me mee naar huis en blijft eten en ’s avonds is dan ons eigen huisfeest. Als preparty tot middernacht omdat anders onze buren de politie bellen, die weer aan de andere kant onze buren zijn (niet zo handig voor feestjes, maar geeft verder wel een veilig gevoel haha). De huisgenoot die het feest geeft is er nog niet wanneer er langzaam mensen naar binnen beginnen te stromen. Op een gegeven moment haalt een jongen niet alleen een mega speaker uit zijn tas, maar ook een lichtjes machine, een rookmachine en begint hij opeens al onze lampen te vervangen! Binnen no time hebben we overal in ons huis blacklight, draait er een discolamp in de woonkamer en dreunt de vrolijke Spaanse muziek door het huis. Mensen blijven binnenstromen en het huis wordt voller en voller en ik heb nog nooit zo’n huisfeest meegemaakt. Om stipt twaalf uur is iedereen vertrokken op weg naar andere feesten in de buurt en wij blijven met een huis vol confetti achter.

Donderdag

Vandaag is les nummer twee van hetzelfde vak. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik ervan moet vinden en gedurende een uur wordt de hele psychologische basis opnieuw uitgelegd. Even abrupt als deze les is begonnen, wordt hij ook weer beëindigt en ik heb nog niet heel veel meer informatie over mijn tentamen. Ik weet alleen dat er naast de twee kansen (en de herkansing) er ook een onofficieel tentamen is voor de mensen die wél naar de lessen komen. En deze is dus al half mei… Zoals het er nu uitzicht krijg ik voor sommige vakken maar 2,5 maand les en dat is dan mijn hele semester.

Die middag ga ik samen met Jorina naar wat tweedehands winkels opzoek naar iets voor aan de muur en een andere lamp, voordat we elkaar ’s avonds allemaal weer zien bij een beginnersles salsa. Samen met Niree lach ik een uur lang, voordat we doorgaan naar de karaoke avond om wat liedjes te zingen (en weer pizza te eten!).

Vrijdag

Vandaag is dan eindelijk het welkomspraatje van psychologie waarbij ik van de ene verbazing in de andere val. Zo sta ik naast mijn huidige adres schijnbaar ingeschreven in een studentenflat en weet niemand hoe dit kan én komen ze erachter dat ik niet kan inloggen omdat ik twee fiscaalcodes heb. Dat komt neer op het hebben van twee burgerservicenummers, wat dus nooit mogelijk is voor een persoon. Er moet van alles worden uitgezocht, maar dat gebeurd wel op het Italiaanse tempo, dus wie weet zie ik volgende week wat ik moet gaan doen voor mijn vakken en welke mails ik heb gekregen… We zullen zien.
’s Avonds is het Welcome dinner, waarbij we met zijn allen in een klein, taverne achtig restaurant zitten. We eten onder andere heerlijke pasta en natuurlijk wordt de maaltijd afgesloten met koffie, én limoncello voordat we verder gaan naar een bar en later naar een club. We dansen tot in de vroege uurtjes en het is maar goed dat ik morgen kan blijven slapen.

Zaterdag

Nadat ik heerlijk heb geslapen ga ik ’s middags naar Niree, koop ik een hele leuke, knalrode trui en slenteren we door de stad tot het weer druilerig begint te worden. We koken samen voordat we naar een bartocht gaan en oh wat zijn er veel studenten! Ik blijf me erover verbazen en begin nu echt te begrijpen wat voor studentenstad Padova echt is… Terwijl we langs verschillende barren gaan, waar je natuurlijk met een glas sprits buiten gaat staan. Ja ook al regent het en is het koud… Gelukkig is er een bar waar binnen zitten wél gewoon is en dit is dan ook meteen mijn favoriet (en vanwege de mooie aankleding, fijne sfeer, leuke mensen en lekkere kaart). Het kost me moeite om nog wakker te blijven, dus aan het einde is het snel naar huis en gaan slapen.

Zondag

Dit is de laatste dag van de welkomsweek en we sluiten af met een stadstour door Padova. We lopen over het Prato della Valle, langs de grote basiliek (Basilica di Sant Antonio), bevinden ons opeens op Vaticaans grondgebied en niet meer in Italië en zien de beroemde botanische tuinen. We slenteren door de stad, genieten van het zonnetje dat soms tussen de wolken tevoorschijn komt en ik zie weer nieuwe delen van Padova waar ik nog niet eerder ben geweest.

’s Avonds is er een Welcome Gala, weer met pizza, en na een paar uur gedanst te hebben besluiten we om naar ons bedje te gaan. Maandag heb ik namelijk mijn eerste les van een ander vak!

Voor aankomende week staan vooral lessen op de planning (eindelijk meer dan een vak) en verder nog niet veel, dus ik ga me laten verassen! Hoe was jouw week? En heb jij al plannen voor komende week?