Ogni Giorno #23

Dit is echt de aller- allerlaatste ogni giorno die online komt en terwijl ik dit typ kan ik niks anders doen dan Italië ontzettend missen. De mensen, de taal, de warmte, het zomerse en relaxte gevoel dat in Verona hing. Inmiddels ben ik alweer een kleine week terug in Nederland. Tijdens het schrijven en uitzoeken van de laatste foto’s regent en onweert het hier erop los en ik ben weer gewend aan de Nederlandse temperatuurswitches. Maar ik mag ook absoluut niet klagen! Over een paar dagen vertrek ik alweer naar Canada en ik heb ook net een weekendje Edinburgh geboekt voor in september. Mijn tussenjaar is nu echt begonnen en dus ook mijn gereis! Maar voor nu, geniet van mijn laatste dagboek over Italië!

Maandag 17 juli 2017, Verona

De ochtend breng ik door in Padova waar ik nog een stempel moet halen en wat formulieren moet laten ondertekenen voor mijn universiteit. Met een laatste panzerotto in mijn tas verlaat ik dan nu echt Padova.

‘s Avonds ga ik naar een dansvoorstelling in de Arena! Roberto Bolle and friends verzorgen de avond en wanneer ik daar om acht uur aankom, schrik ik van de enorme rij die daar al staat te wachten. Ik sluit achteraan aan en langzaam schuifelen we één voor één naar binnen. Twee uur later is dan eindelijk iedereen binnen, heeft iedereen een kussentje gepakt om zacht op te zitten en zijn om mij heen de flessen wijn en de broodjes al te voorschijn gehaald.

Vlak voordat de voorstelling begint steekt iedereen het kaarsje aan dat we bij de ingang hebben gekregen en dan is opeens de nacht verlicht met bijna 30.000 kaarsjes. De vlammetjes flakkeren zachtjes mee op de wind en ik heb het gevoel alsof ik in een sprookje ben beland. Ik kan niet stoppen met kijken en genieten en ik zie iedereen om mij heen hetzelfde doen. Met mijn kaarsje in mijn hand en omringt door duizenden andere kaarsjes wachten we tot de voorstelling gaat beginnen.

Ik heb echt met open mond zitten kijken naar sommige solo’s en stukken. Het was bijzonder om te zien hoe ze de arena gebruikten en de mensen meenamen hun sprookje in!

Dinsdag 18 juli 2017, Verona

Deze ochtend schrijf ik weer brieven als Julia voor de allerlaatste keer. Samen met Gaia die er weer op los kletst en een nieuw Duits meisje zitten we aan tafel.

Tussendoor halen we de brieven op bij het balkon en met meer dan 100 brieven in onze tas, zal er sowieso weer wat te schrijven zijn deze week.

Wanneer we terug zijn houden we ons tot één uur druk bezig met het openen van brieven en het lezen van nieuwe verhalen en dan wordt de club afgesloten voor de lunch en staat Eva op ons te wachten. Met zijn vieren gaan we naar een chocoladebar een straat verderop en daar drink ik de meest spicy vloeibare chocola ooit.

‘s Middags staat het Modern Art museum op de planning, waar een tentoonstelling plaatsvindt van Henri de Toulouse-Lautrec. Een kunstenaar uit de art-nouveau tijd die bekend is van de vele affiches en aanplakbiljetten die hij maakte (Herkennen jullie hem ook?). Het is fascinerend om het leven van Toulouse-Lautrec te volgen aan de hand van zijn tekeningen en langzaam slenter ik door het museum.

Dan loop ik voor de laatste keer door de stad richting mijn airbnb. Nog snel een keer langs de muur die vol met briefjes en wensen hangt en dan is het tijd om in te pakken…

Woensdag 19 juli 2017, Maastricht

Tijd om terug naar huis te gaan! Samen met Eva neem ik de bus naar het vliegveld waar het vooral nog meer wachten is. Niks hier 4 uur eerder zijn, pas twee uur van te voren kun je inchecken en de gate opent nog wel eens ooit…

Op het vliegveld staat iedereen al op mij te wachten en het voelt heerlijk om ze weer te kunnen knuffelen. Daar staan ik dan met tranen in mijn ogen, bijna weer terug in Nederland…

Inmiddels ben ik alweer behoorlijk gewend hier in Nederland, heb ik nog meer tripjes gepland en ben ik druk aan het inpakken. Binnenkort zal ik een update plaatsen over mijn tussenjaar plannen! Hoe was jouw week?