Ogni giorno #20

Afgelopen week was het mijn laatste weekje waarin ik alleen in Padova was, zo raar gevoel was dat! Natuurlijk moest ik nog snel even naar Venetië (voor de tiende keer inmiddels…), at ik nog meer ijsjes en hield ik samen met Lena ons afscheidsfeest! Lezen jullie mee met mijn week?

Dinsdag 27 juni 2017, Padova

Vandaag bestaat mijn dag vooral uit nog een was doen, opruimen, alle foto’s van Sicilië uitzoeken, blogs schrijven en heel veel films kijken. Afwisselend regent het en is het droog en eigenlijk vind ik het wel prima zo.

Woensdag 28 juni 2017, Padova

Vandaag bezoek ik dan eindelijk de Botanische tuinen samen met Lena. Het is zo’n groot verschil met de Botanische tuin die ik in Palermo zag! In Palermo had de tuin meer weg van een weelderige paleistuin dan van een wetenschappelijk aangelegde tuin. Hier in Padova is alles veel netter aangelegd en ondanks de oudheid van deze tuin, ziet het er allemaal behoorlijk modern uit. Grote glazen kassen bootsen het milieu na uit afwisselend Zuid-Amerika, Azie, Afrika en Europa en in elke kas zijn andere tropische planten terug te vinden. Opeens begint het ontzettend hard te donderen en te regenen. We trekken de eerste deur open die we tegenkomen en vluchten naar binnen in iets wat op een kleine collegezaal lijkt. Wanneer het na een kwartier wat afneemt gaan Lena en ik er snel van door.

’s Avonds hebben Lena en ik onze goodbye party en wanneer het is gestopt met regenen begint ons huis langzaam vol te stromen. We kletsen, drinken, eten alle zakken koekjes leeg en gaan nog even met elkaar op de foto, voordat we met de hele groep vertrekken naar de Factory om nog een paar uur te dansen.

Donderdag 29 juni 2017, Bassano del Grappa

Om tien uur zitten Tine, Rowena en ik alweer in de bus naar Bassano del Grappa. Hier slenteren we tussen de marktkraampjes door, bekijken we wat er allemaal uitgestalt ligt en gaan hier en daar wat winkels in. Terwijl de lucht langzaam begint te betrekken, lopen wij naar de andere brug toe om de rivier over te kunnen steken zodat we een mooi uitzicht hebben over het oude centrum gedeelte van de stad.

Nadat we even schuilen voor de regen, lopen we weer richting het centrum waar we al snel een hele leuk plekje vinden om te lunchen. Met een bruchetta die even groot lijkt als een hele pizza begin ik mijn lunch en het is zo vullend dat ik de rest van de middag geen honger meer heb.

We besluiten naar het schuin tegenover liggende grappa museum te gaan waar we zien en lezen over de ontwikkeling van de grappa en het destilleren, welke verschillende soorten grappa er zijn, hoe het begonnen is en wat er nu allemaal voor een varianten worden gemaakt. En aan het eind mogen we natuurlijk ook even proeven 🙂

Inmiddels is de zon behoorlijk hard gaan schijnen en we besluiten om het laatste uurtje aan het water te zitten kletsen, voor we terug moeten naar de trein. Het water is ijs- en ijskoud (zeggen Rowena en Tine) en terwijl we koekjes eten bekijken we de kinderen die naast ons spelen en de puppy’s die rondlopen.

Terug in de trein val ik vrijwel meteen in slaap en wanneer ik thuis ben, heb ik voor de laatste keer een huisavond met Andres, Lena en haar vriend. We bestellen pizza, kletsen er op los en opnieuw besef ik me hoe erg ik ze ga missen…

Vrijdag 30 juni 2017, Padova

Overdag doe ik vandaag niet zo heel erg veel, maar ’s avonds ga ik echt Italiaans eten bij twee Italiaanse vriendinnen van krav maga, ontzettend leuk! Samen met Rowena fiets ik erheen en ze hebben zo veel moeite voor ons gedaan. Carlotta en Arianna leiden ons meteen na het terras waar we een aperitivo krijgen: huisgemaakte minipizza’s, kaasstengels, paprika’s, radijsjes en selderij mooi opgemaakt en natuurlijk een spritz. We roddelen over hun buren, over krav maga en voor we het weten zijn we een uur verder en is al het eten op. Tijd om ons naar binnen te verplaatsen voor het hoofdgerecht! Terwijl we verder eten en kletsen wordt het donkerder, barst er een storm los, stopt het weer met regenen en is het al veel te snel tijd om afscheid te nemen…

Zaterdag 1 juli 2017, Venetië

Het is weer Venetië tijd! Inmiddels is dit de tiende keer dat ik deze stad bezoek, maar ook deze keer staat er weer iets anders op de planning: de Biënnale! Vanaf het station in Venetië loop ik naar Giardini waar naast een hoofdpalazzo dat is gevuld met allerlei kunstwerken van allerlei kunstenaars allerlei paviljoenen liggen met kunstwerken uit allerlei landen.

Wat ik vooral heel gaaf vind is de muur aan het einde waar elke kunstenaar anoniem een zin mocht plaatsen. Van bekentenissen als “aan mijn kunstwerk moeten elke dag verse groentes worden toegevoegd” tot “het kunstwerk dat ze vergeten zijn te plaatsen in de catalogus” staan er op de muur geschreven.

In de paviljoenen vind ik veel meer kunstwerken die mij aanspreken en ik dwaal langs de kunst van Venetië, Rusland, Denemarken, Japan, Nederland, België, Engeland en Korea, waarbij die laatste er behoorlijk uitspringt. In een ruimte hangen tientallen klokken, ieder met een eigen naam, de functie van de persoon en het land van herkomst.

Wanneer ik alle paviljoenen in het park heb gezien, loop ik naar het Arsenale toe waar nog een groot gebouw plaats heeft gemaakt voor de Biennale. Van hal naar hal loop ik terwijl ik om me heen kijk en hier vind ik het al een stuk boeiender om rond te kijken.

Vanaf daar is het nog maar even lopen naar Libreria alta acqua, de wereldberoemde boekhandel uit Italië waar een groot deel van de boeken ligt opgeslagen in een gondel. Wanneer de boekhandel dan overstroomt drijft de gondel mee omhoog en zijn in ieder geval die boeken veilig. De boeken die de overstroming niet overleven worden vervolgens achterin op de binnenplaats gebruikt om een trap naar een uitzichtpunt te creëren, hoe leuk is dat bedacht?

De rest van de dag slenter ik verder door de wijk Cannaregio waar ik nog verschillende paviljoenen bekijk voor ik ’s avonds uitgeput in de trein terug naar Padova stap.

Zondag 2 juli 2017, Padova

Deze ochtend spreek ik weer eens af met Nadine. Terwijl we al kletsend op een terrasje zitten en daarna ijsjes eten vliegen de uren voorbij en het is zo raar om alweer van iemand afscheid te gaan nemen… Ik vind dit dagzeggen nog maar niks. Al ben ik wel heel blij dat ik niet de laatste ben die vertrekken zal. Terwijl we met de fiets in onze hand staan, kletsen we nog een behoorlijk lange tijd verder voordat ik dan ook echt op mijn fiets stap om naar huis te gaan.
Samen met Rachelle begin ik ’s avonds te koken en dan, na een paar uur gewacht te hebben, is eindelijk Rianne hier! Aankomende week gaan we nog eens door Padova struinen, gaan we heerlijk op het strand liggen en vooral heel veel kletsen.

Wat is jouw plan voor aankomende week?