Ogni Giorno #19 Sicilië

Afgelopen week heb ik een weekje vakantie gevierd met vijf vriendinnen in Sicilië! Dat betekende veel cannoli’s eten (mijn nieuwe favoriete toetje/ tussendoortje/ lekkernij), de Etna beklimmen, door schattige oude stadjes slenteren en ook vooral lekker relaxen aan het strand. Benieuwd wat ik van Sicilië vond? Lees dan snel mee!

Dinsdag 20 juni 2017, Cefalù

Nadat ik nog even snel Padova in ben gefietst om de laatste boodschappen te doen, pak ik mijn tas in voor de komende week. Hij weegt precies het toegestane aantal kilo’s (wat neem ik allemaal mee voor vijf dagen dat die tas zo zwaar is?) en dan loop ik samen met Rachelle naar het station waar de andere meiden al staan te wachten. We bussen naar het station, komen veel te vroeg al aan en kunnen dan eindelijk het vliegtuig in: onze vakantie gaat beginnen!

Woensdag 21 juni 2017, Etna en Taormina

Na een te korte nacht gaat om vijf uur al de wekker en stappen we om zes uur in de bus die ons naar de Etna moet brengen. Terwijl de bus weg rijdt komt de zon langzaam op tussen de bergen die Cefalù omringen en voor het eerst zie ik dan het landschap van Sicilië. Wanneer de gids uitroept dat ze de Etna al ziet roken zitten we meteen allemaal met onze neuzen tegen het raam geplakt. De Etna torent hoog boven de omringende bergen uit en de twee rookpluimen die er vanaf komen, steken fel af tegen de helderblauwe lucht van deze ochtend.

Dan zijn we er! De bus parkeert op 2000 meter hoogte en met kabelbaan gaan we nog een stuk verder. We lopen vanaf hier naar de krater uit 2001. Het is zo niet te vergelijken met het Italië dat ik ken en ergens doet me deze omgeving aan IJsland denken. Het is er sprookjesachtig, mysterieus en er lijkt geen einde te zijn.

We lopen verder, maken foto’s van de pluimen rook die we op zien stijgen en natuurlijk van elkaar en verbazen ons over alle lieveheersbeestjes die er te vinden zijn. We lopen om heuvels heen, dalen paden af en gaan zitten bij de krater waar ooit lava uit gestroomd is.

Na twee uur lopen terug naar beneden, stillen onze honger met een traditionele arancini en nemen dan weer plaats in de bus die naar Taormina vertrekt.

In Taormina aangekomen voel ik me meteen thuis. Wat een schattig stadje is het! De grote straatstenen leiden je naar de hoofdstraat waar eigenlijk alles aan is gelegen en meer dan rechtdoor lopen hoeven we ook eigenlijk niet te doen. Al snel komen we uit op het centrale plein van Taormina.

Twee mannen spelen Italiaanse klassiekers terwijl de toeristen overal foto’s van maken en de locals de kerk in en uit lopen.

Vlak voordat we weer de bus in stappen eet ik mijn eerste échte cannoli, de traditionele. Van binnen is deze gevuld met ricotta-achtige kaas, met aan de ene kant chocolade stukjes en aan de andere kant stukjes grofgehakte pistache en als laatste een stukje sinaasappelschil om het af te maken, hmmm. Dan is het helaas weer tijd om terug naar Cefalù te gaan.

Donderdag 22 juni 2017, Cefalù

Nadat we broodjes hebben gehaald bij de bakker om de hoek verplaatsen we naar het strand waar we de hele middag van de zon en de zee genieten. Het water is helderblauw en er zijn geen krabben, kwallen of schelpen te vinden. Het zachte zand glijdt tussen je tenen door wanneer je naar het water loopt en zonder ergens op de staan kun je zo het water in gaan. Wanneer we genoeg hebben van het liggen tussen het zand, besluiten we het stadje zelf te gaan verkennen.

Wanneer we langs het water zijn geslenterd komen we een bruidspaar tegen en ik snap helemaal waarom ze deze plek hier hebben uitgekozen. Terwijl ze op de lange trap staan, waaiert haar sluier omhoog en lijken ze zo te zijn weggelopen uit een Italiaans trouwtijdschrift. We blijven bewonderend staan kijken naar de fotoshoot die zich voor onze ogen voltrekt met wel 4 fotografen voordat we besluiten terug te lopen om te gaan avondeten. We kletsen, drinken, spelen spelletjes de rest van de avond.

Vrijdag 23 juni 2017, Palermo

Na onze vers gehaalde broodjes stappen we weer in de trein. Dit keer om de hoofdstad van het eiland te bezoeken. Na een uurtje komen we aan in Palermo en al snel staan we in de botanische tuin. Hoge bomen kronkelen naar de zon en rijen met cactussen staan verspreidt over verschillende kassen waar we doorheen lopen. De tuin ziet er op sommige plekken een beetje verwaarloost uit en het is soms echt even zoeken waar welk bordje staat dat ons kan vertellen waar we naar kijken.

We lopen langs vijvers, aloe planten, bananenbomen en nog zeker honderden plantensoorten die ik niet kan thuisbrengen voordat we verder lopen naar het centrum. De gebouwen langs de straat hebben een zwarte zweem over zich heen hangen van al het verkeer en de verdiepingen stapelen zich op boven elkaar.

De kathedraal van Palermo beneemt me de adem en het is een van de mooiste kathedralen die ik ook heb gezien. Het plein er voor is groot waardoor je echt naar de ingang toe wordt geleidt en je er niet zo snel vanaf de straat in kunt stappen. Er zijn zuilen, koepels en torens en ook in dit gebouw lijken de verschillende invloeden van andere landen met elkaar verweven te zijn.

Verderop lopen we over het Piazza della Vittoria waar de palmbomen voor speelse schaduwen zorgen en ploffen neer op een bankje om van onze lunch te genieten. We lopen om Palazzo dei Normanni heen, halen een ijsje en lopen dan in de richting van de catacomben. De meeste lijken zijn van halverwege de 19e eeuw toen het een behoorlijke eer was om hier te komen liggen. Je zou namelijk voor eeuwig beroemd zijn en van heinde en verre komen mensen je bekijken. We horen dat sommige families nog steeds langskomen om hun overledenen opnieuw aan te kleden en we zien de kleine ruimte waar vroeger de lichamen gebaad werden in olijfolie om zo het mummificeren op gang te brengen. We lopen door de gang met enkel vrouwen, een gang speciaal voor mannen, maagden, militairen en geestelijken. Het is een raar idee dat mensen zo tentoongesteld wilden worden na hun dood, als een soort eeuwige voortlevende roem, het eeuwig blijven kennen van wie jij bent.
Nadat we de hele stad bekeken hebben, treinen we terug naar Cefalù waar we neerploffen bij een gezellig restaurantje aan het water. De zwaardvis smaakt er heerlijk en terwijl we eten gaat de zon langzaam onder.

Zaterdag 24 juni 2017, Cefalù

Om half tien staan we bij de aanlegplaats voor de boten en stappen we in bij Alex die onze snorkeltour verzorgt. Met zijn zessen kunnen we voor op de boot liggen en langzaam varen we langs de kust van Cefalù. Vanaf hier is de kathedraal nog imposanter en ik kan duidelijk het verschil zien tussen het oude deel van de stad en het nieuwe, modernere gedeelte dat er aan vast geplakt is. Het voelt op en top vakantie daar zo op die boot met ons zessen over het helderblauwe water. Er staat muziek op, de zon schijnt hard en ik kan niet wachten om het water in te gaan. Helaas is er even behoorlijk wat gedoe met materiaal dat incompleet is en een echte Italiaanse attitude, maar na bellen met het bureau is dat gelukkig opgelost. Hierdoor hebben we helaas geen een vis gezien, maar de boottocht en het koele water waren ontzettend fijn!

Na de lunch gaan we weer naar het strand en de rest van de dag doen we niet meer zo veel.

Zondag 25 juni 2017, Cefalù

Helaas is het alweer ons laatste dagje in Cefalù! Jorina en ik lopen nog even het stadje in en we slenteren door de kleine straten. De was wappert droog boven onze hoofden en op sommige balkons zien we honden in de schaduw liggen. We bekijken de grote kathedraal van binnen, gaan opzoek naar leuke restaurantjes voor vanavond en lopen om La Rocca heen naar de andere kant van de stad. Wanneer het te warm wordt, keren we terug naar “onze” kant van het stadje en gaan we erbij liggen op het strand. De rest van de dag zijn we behoorlijk lui totdat we ons gaan douchen en omkleden om de laatste avond in een typisch Italiaans restaurantje langs het water te gaan eten. Het eten is er echt heerlijk en het is de perfecte afsluiter voor de vakantie.

Maandag 26 juni 2017, Padova

Om zes uur gaat de wekker en snel raapt iedereen nog zijn laatste spullen bij elkaar. We leggen tosti’s in de pan, bezemen nog snel de keuken en lopen dan naar het station. In Palermo wisselen we van trein naar bus en op het vliegveld kunnen we zo doorlopen naar de juiste gate. Voor ik het weet zit ik ingesloten tussen twee Italianen in het vliegtuig terug naar Treviso.
De rest van de dag doe ik niet heel veel meer dan uitpakken, wassen en boodschappen en vroeg kruip ik mijn bedje in.

Na deze ogni giorno komen er nog maar drie online, het gaat zo snel hier! Maar van de andere kant kan ik ook niet wachten om weer even thuis te zijn. Het is raar om in een vliegtuig te stappen maar nog steeds niet naar huis te gaan…
Hoe is jullie week geweest?