Ogni Giorno #14

Afgelopen week is er niet heel veel bijzonders gebeurd en was ik vooral gefocust op het leren voor mijn eerste tentamen hier in Italië. Ondertussen ging de zon steeds meer schijnen, probeerde ik nieuwe, typische Italiaanse lekkernijen én bezocht ik de eilanden boven Venetië. Kijk je mee naar mijn week?

Maandag, 15 mei 2017, Padova

Vandaag staat er niet heel veel op de planning. Ik heb ‘s ochtends een fijne gastles waarin de professor alles heel duidelijk vertelt (mogen we haar houden?) en nadat mijn les is afgelopen, haal ik boodschappen en ga ik weer verder met leren voor mijn tentamen van donderdag.

Dinsdag, 16 mei 2017, Padova

Deze dinsdag lijkt behoorlijk op gister. Na mijn Italiaanse les ben ik in de zon gaan zitten met mijn boeken om te studeren voor donderdag. Samen met een bak aardbeien gaat het leren behoorlijk goed!

Woensdag, 17 mei 2017, Padova

Vandaag heb ik naast mijn lessen en leren ook mijn laatste les fotojournalistiek. Dit maal is het écht de laatste les en het lijkt dan even ook zo ver te zijn: ik zit alleen in de les. Gelukkig komt er na een uur toch nog iemand bij zitten en we sluiten de les met zijn drieën af. Wel met de mededeling dat er nog maar drie mensen voor het tentamen gaan en dat een iemand er waarschijnlijk niet van op de hoogte is dat het tentamen verplaatst is… Ik ben benieuwd wat dat gaat worden.
Wanneer ik thuis kom ga ik weer verder met, verassing, leren en dan is ook woensdag weer voorbij.

Donderdag, 18 mei 2017, Padova

Na een halve Italiaansles ga ik snel door naar mijn tentamen en ik weet echt niet wat ik ervan moet vinden. Twee van de vier vragen kon ik prima beantwoorden maar van de andere twee snapte ik niet heel veel. Het wordt dus echt afwachten of ik hem nét gehaald heb…

Ik skype tussendoor even met lieve Larissa en kan dan terug naar de uni voor een les over Parkinson. Voorafgaand aan die les heb ik een uitgebreide ruzie met de printer waarbij hij mijn laatste blaadjes op eet en ik dus niet de slides kan printen dus mijn humeur is nog steeds niet zo gestegen sinds vanochtend… Vandaag is het niet mijn dag.
Gelukkig gaat het na het eten stukken beter en wanneer ik voor krav maga bij Rowena ga kletsen is mijn humeur weer zoals ik het van mezelf gewend ben. Tijdens krav maga oefen ik dit keer samen met een zeker 100+ kilo wegende man én ik weet hem op de grond te krijgen! Het duurt even maar dan weet ik hem te ontwapenen en met een mes aan te vallen en het voelt zo goed het idee dat ik mezelf dus kan verdedigen tegen hem! Voor het gemak vergeten we even dat dit ook honderd keer niet gelukt is en dat ‘ie me dan optilde alsof ik een veertje was (en dat ben ik niet) en me zo door de zaal droeg…. Nouja. Na de les fietsen we langs Prato waar Mille Miglia is, een soort oude auto tour die door heel Italië gaat. Nadat we langs het plein zijn afgelopen, sluiten we de avond af met jalapeno cheese nuggets en ohh die zijn echt heerlijk!

Vrijdag, 19 mei 2017, Padova

Vandaag heb ik ‘s ochtends ook mijn laatste les van Neuropsychology of aging en we sluiten af met een heel interessante gastles over dementie. Daarna gaan Nadine en ik samen op pad en we belanden in een groot winkelcentrum in de buurt. Ik vind er een instagramfoto-printer en natuurlijk wil ik die even uitproberen! Ik denk dat ik binnenkort terug ga om er nog een paar uit te laten printen, het ziet er zo gezellig uit aan mijn kast!
Vervolgens hebben we door het winkelcentrum gestruind, hebben we winkeltjes gekeken en hebben we de ene na de andere leuke bikini gespot. Ik vind nog een leuk jumpsuit dat er helaas niet meer is in mijn maat, maar gelukkig hebben ze die wel nog in het centrum dus daar mag ik hem morgen ophalen. We slenteren verder, kletsen heel veel en tot slot doen we nog wat boodschappen voor we weer naar huis gaan. Hier val ik in slaap en wanneer ik wakker ben gaan we met een groep pizza eten hier in de buurt. We belanden in een pizzeria die prijzen heeft die ongeveer 1/3 zijn van wat je normaal betaald en het is echt lekker! De pizza is hartstikke cheesy en we sluiten onze maaltijd af met een ijsje van de naastgelegen ijssalon.

Zaterdag, 20 mei 2017, Padova

Vandaag is het weer een leerdag. Ditmaal voor mijn volgende examen: Italiaans. Gelukkig hebben we een website waar we allerlei opdrachten kunnen oefenen en grammatica kunnen herhalen dus daar ben ik vandaag vooral te vinden. Tussendoor fiets ik even snel, door de regen, net Nederland hier, naar de markt op en neer om vers fruit te kopen en de jumpsuit te halen die ik gister heb gezien en wanneer ik terug ben besluit ik om de tigelle die ik op de food market in Verona heb gekregen in de pan te doen. Wanneer ze goed warm zijn, smeer ik er een dikke laag nutella op en het smaakt echt heerlijk! Dan ga ik snel weer verder met leren terwijl het hard aan het onweren is en samen met een kop soep breng ik de rest van de dag achter mijn laptop door.

‘s Avonds ga ik nog even op stap, maar al snel ga ik terug richting mijn bed. Voor morgen staat Venetië voor de achtste (!) keer alweer op de planning!

Zondag, 21 mei 2017, San Michele, Murano, Torcello, Burano

In Venetieë aangekomen gaan Chiara en ik meteen door naar de ferry opstap plaats om de “bus” van Venetië te pakken. Na een overstap zijn we binnen een paar minuten op San Michele, het dodeneiland van Venetië. Hoewel het eiland nog geen 450 meter lang is, is het de rustplaats voor velen mensen. We worden dan ook vergezeld door mensen die bloemen in draagtassen hebben zitten om waarschijnlijk een bekende op te zoeken. Vooraan staan grotere familiekapellen terwijl de graven verderop mooie witte marmeren tombes zijn die aan de voorkant allemaal zijn voorzien van naam, de geboorte- en sterfdatum en een bos gekleurde bloemen. Aan het einde van het eiland vinden we dan eindelijk het graf van Sergei Diaghilev, een beroemde Rus die veel voor de balletwereld betekend heeft. Zijn graf is versierd met oude spitzen en balletschoenen en het is bijzonder om te zien hoe ze de balletherinnering aan hem hier levend houden.

Nadat we dit gezien hebben, lopen we terug naar de ferry opstap plaats en binnen een paar minuten zijn we op Murano aangekomen, het beroemde glasblazerseiland. Overal waar we kijken zien we winkels glazen voorwerpen verkopen en je kunt het zo gek niet bedenken of het is er van glas. We blijven winkeltjes kijken, mooie voorwerpen vinden en wegdromen bij alle kleurtjes. Hoe verder we lopen hoe minder toeristen we tegenkomen en na een paar minuten slenteren zien we daar een glasblaasfabriek. We besluiten naar binnen te gaan en voor we het weten krijgen we een privé glasblaasshow. Binnen vijf minuten heeft de blazer van een gloeiende klomp glas een heel steigerend paard weten te maken en nog steeds verbaasd over het snelle proces staan we hem na afloop aan te kijken. Het is geweldig om te zien hoe snel en behendig hij het doet en later horen we dat hij dit al zijn hele leven doet, net zoals zijn vader het voor hem deed, het is echt ongelooflijk!

Wanneer we genoeg glazen voorwerpen gezien hebben gaan we in de rij staan voor de ferry richting Torcello, een minder bekend eiland waar niet zoveel toeristen uitstappen. Dit eiland is vooral behoorlijk groen en het voelt alsof we in een oase van rust zijn beland. Helaas kun je er niet heel lang rondlopen want elk paadje dat je ingaat en elke weg die je neemt is of doodlopend of komt gewoon weer terug uit op de hoofdweg.

We besluiten dan ook om terug te gaan naar de ferry en om verder te varen naar het vierde en laatste eiland voor vandaag: Burano. Dit eiland is minder bekend dan Murano, maar is in mijn ogen echt het mooiste eiland in de lagune. De gekleurde huizen waar het eiland bekend om is zie je al van ver en wanneer je over het eiland slentert zie je meteen wat ze nog meer zo beroemd maakt: hun kant.
Wanneer we foto’s van elkaar aan het maken zijn voor de gekleurde huizen, komt er een oudere man een geel huis uit en begint ons nieuwsgierig te observeren. Voor we het weten worden we uitgenodigd om zijn huis van binnen te bekijken en eindelijk zie ik hoe italianen wonen! Je stapt er zo hun keuken in (in ieder geval bij hem) en dan heb je rechts de woonkamer waar de muren vol hangen met allerlei ingelijste kanten kunstwerken. Hij vertelt heel trots dat dit het werk is van zijn vrouw, die nu zes jaar geleden overleden is en die hij heel erg mist. Hij vindt het niks om helemaal alleen in het grote huis door te brengen maar gelukkig wonen zijn kinderen en kleinkinderen op een paar meter afstand in een ander gekleurd huis.

We gaan de bekendste kantwinkel “Emilia” in, lopen langs de scheve campanile, maken nog meer foto’s van de vrolijk gekleurde huizen en proeven de specialiteit van het eiland: risotto.

Wanneer we onze risotto op hebben, gaan we langzaam terug naar de haven en varen we terug naar Venetië terwijl de zon langzaam ondergaat. Vier eilanden op een dag doen is veel, maar het is absoluut de moeite waard!

Hoe was jouw week?