Afgelopen week is mijn familie me komen opzoeken en dat was zo fijn! Dat, gecombineerd met een paar gezellige kletsavondjes in huis heeft ervoor gezorgd dat er vandaag een dubbel zo grote ogni giorno online komt! (En zorgde er dus voor dat ik geen tijd had om er vorige week eentje te plaatsen…) Deze twee weken geen trip, maar wel lekker veel bijkletsen met mijn broertjes, mijn ouders en mijn tante. Ik heb ze “mijn” stad laten zien, we hebben dagtripjes gemaakt en we hebben de nieuwe tentoonstelling van Damien Hirst bezocht. Lees je mee wat ik allemaal gedaan heb?
Dinsdag, 18 april 2017, Padova
Helaas is het weer een gewone unidag vandaag. Wel maar met één les op de planning en ‘s middags ben ik vooral aan het werk voor school. Morgen en vrijdag heb ik presentaties die ook ooit voorbereid moeten worden, al lijkt dat met een groep van acht mensen (en maar 25 minuten verteltijd) haast onmogelijk…
‘s Middags krijg ik een verassing in mijn inbox: een mail van Casa di Giulietta! Dit zijn de vrouwen die namens Julia (van Romeo) brieven beantwoorden (ja, die uit de film Letters to Juliet!) en daar ga ik mijn buitenland semester afsluiten deze zomer! Ik heb er zo veel zin in! Ik zie me daar al zitten, brieven lezend van mensen van over de hele wereld. Antwoorden verzinnen op hun vragen en dan hun verassen met een antwoord namens Juliet. Ik kan niet wachten om daar te zijn!
Daarnaast boek ik ‘s avonds mijn ticket terug naar Nederland en vanaf nu staat het vast: 19 juli is mijn Italië avontuur hier afgelopen… Gelukkig heb ik nog ruim 3 maanden te gaan voor het zover is!
Woensdag, 19 april 2017, Padova
Omdat een van mijn docente eerder op vakantie wil, heb ik de komende drie woensdagen voortaan een extra les in de ochtend waarbij we weer naar het eindeloze, niet logische verhaal moeten luisteren van onze professor. Gelukkig gaat de tijd snel voorbij en voor ik het weet moet ik voor de klas staan om mijn presentatie te houden bij het volgende vak. Gelukkig gaat hij goed en de docent knikt tevreden met zijn hoofd. ‘ Middags heb ik nog een les fotojournalistiek en het is een ontzettend interessante les! Eindelijk begin ik de rode draad van zijn lessen in te zien (gelukkig ruim op tijd voor het tentamen).
‘s Avonds gaan Rowena en ik samen met de meiden van krav maga panzerotti eten in het centrum en krijgen we een rondleiding door de stad. We kletsen de hele avond door in een mengelmoes van Italiaans en Engels en besluiten om snel nog eens zo’n avondje te houden.
Donderdag , 20 april 2017, Padova
Vandaag heb ik voor het eerst ervaren hoe gevaarlijk fietsen in Italië kan zijn nadat er onderweg een auto tegen mijn stuur aan rijdt. Gelukkig zit ik nog steeds en na heel wat gevloek kom ik dan aan bij mijn lessen. Ik ga vandaag van les naar les en verwonder me over hoe koud het hier vandaag is. Het lijkt wel Nederland! Ik trek zodra ik thuis ben twee vesten aan en begin dan gelukkig weer wat op te warmen.
De actieve krav maga les afsluiten we af met cake alvast voor Rowena’s verjaardag die zaterdag is en de hele groep knikt en geniet goedkeurend. Wanneer ik thuiskom ligt daar nog een leuke verassing: een lieve kaart uit Nederland van Angela! Ik vind het zo leuk om kaarten te krijgen vanuit Nederland en nadat ik deze heb opgehangen zodat ik hem vanuit mijn bed kan zien, ga ik snel slapen.
Vrijdag, 21 april 2017, Padova
Al vroeg willen de anderen meiden van de presentatie afspreken om nog de laatste dingen door te nemen en dus sta ik om 10 uur al in het klaslokaal mee te oefenen. Dit is voorlopig mijn laatste presentatie en ik vind het nog zo’n gek idee dat ik het komende jaar niet een keer nog voor een klas zal staan… De docente reageert enthousiast op onze presentatie en vanaf nu hoef ik alleen nog maar aan de tentamens te denken die over een maandje beginnen.
Na het avondeten gaan Lena, Andres en ik film kijken en kletsen we er de rest van de avond op los. Het is een heerlijke avond, gewoon kletsen en niksen met huisgenoten en het voelt op dat moment echt helemaal als thuis.
Zaterdag, 22 april 2017, Padova
Het is zo fijn om weer eens een weekend gewoon thuis te zijn. Ik word wakker van mijn steeds lichter wordende kamer, heb geen inpakstress en kan gewoon op mijn gemak ontbijten. Rond elf uur fiets ik naar Rowena die jarig is en samen bakken we een chocolade cheesecake en een limoencitroentaart voordat we met volle tassen naar het park gaan. Steeds meer mensen schuiven bij ons aan en anderen kijken soms even verwonderd om, bij de knal van de champagne en bij ons regelmatig gezang.
Dan is het vier uur en verhuis ik snel naar de airbnb waar mijn ouders, broertjes en tante zullen slapen en nog geen uurtje later zijn ze er al! Het is zo fijn om ze weer even allemaal te zien en te kunnen knuffelen. Dat had ik stiekem toch wel erg gemist… Nadat ze hebben uitgepakt en thee hebben gedronken, lopen we naar Prato della Vale.
Hier zetten ze al kraampjes klaar voor de marathon die morgen plaatsvindt en de kraampjes van de markt van vanmiddag worden één voor één weggehaald. We lopen nog wat door de straatjes in de buurt en ik laat ze al een klein beetje “mijn” stad zien. Dan beginnen we toch wel erg veel honger te krijgen en gaan we terug naar de airbnb waar we de rest van de avond goed bijkletsen.
Zondag, 23 april 2017, Padova
Vandaag begint de rondleiding door Padova in de Joodse wijk. We slenteren over de kinderkopjes, staan te kijken bij de marathon die voorbij rent, staan op Vaticaansgrondgebied, ditmaal bij de duomo di padova, en vervolgen dan onze weg via Piazza dei Signori naar Piazza dei Frutti zo Cafe Pedrocchi in. Hier proef ik eindelijk de beroemde cafe pedrocchi met mint en hij smaakt veel beter dan ik ooit had gedacht. Bij mint moet ik als snel denken aan tandpasta achtig mondwater maar het was zoveel zoeter en zachter van smaak!
Wanneer we onze koffie op hebben lopen we naar mijn kamer en dan zien ze ook eindelijk waar ik woon! Ze ontmoeten Lena en Andres en ik vind het leuk om hen nu eindelijk mijn familie te laten zien. We maken met zijn allen een lunch en buiken even uit in de woonkamer voor we verder lopen naar de uni. Met een boogje lopen we terug naar het centrum waar we het culturele centrum bekijken waar een tentoonstelling is van een Italiaanse fotograaf en dan gaan we voor het typische streetfood van hier: de panzerotto. We vullen het aan met nog allemaal lekkere dingen uit de supermarkt en dan is de eerste dag in Padova alweer voorbij.
Maandag, 24 april 2017, Venetië
Al vroeg stappen we met zijn zessen deze ochtend in de trein naar Venetië, klaar om door de kleine straatjes te dwalen én om de nieuwe tentoonstelling van Damien Hirst te bekijken. In Venetië maken we een kleine toeristische ronde voor mijn broertjes die zich hun eerste keer Venetië niet meer kunnen herinneren en via een paar kleine omzwervingen komen we iets later aan op de Rialto markt. We lopen over het beroemde San Marco, zien de brug der zuchten, genieten van het uitzicht vanaf het dak van een groot warenhuis en eten als lunch een grote pizzapunt voordat we naar de tentoonstelling gaan.
Wanneer ik daar binnenkom kan ik alleen maar denken wauw… hij heeft zichzelf dit keer echt overtroffen. Ditmaal geen schedels met diamanten of een haai op sterk water maar een kompleet uitgedacht sprookje wat in beeld, geluid en kunstwerken wordt uitgebeeld. Wanneer je binnenkomt val je meteen stil bij het zien van het grote beeld centraal in het palazzo maar ook bij de andere beelden en foto’s blijf ik verwonderend staan. De tentoonstelling Treasures from the Wreck of the Unbelievable is echt de moeite waard wanneer je in de buurt bent. Het is alsof je twee musea lang door een perfect uitgedacht sprookje loopt. Het liefst ga ik binnenkort nog een keer terug om alles nóg een keertje te zien…
‘s Avonds genieten we van het verlichte Venetië, drinken we een spritz in een bar vol gondeliers en eten we (alweer) een pizza voordat we de trein naar Padova terug nemen.
Dinsdag, 25 april 2017, Verona
Vandaag gaan we weer een dagje weg en al snel zitten we met zijn zessen te kletsen in de trein naar Verona. Het is ontzettend druk in de stad en het lopen door de drukke winkelstraat voelt een beetje als de trein van Amsterdam naar Utrecht om negen uur ‘s ochtends. We gaan winkeltjes in en uit en moeten natuurlijk weer even langs het balkon van Julia. We slenteren de hele middag rond, drinken een spritz en we doen eigenlijk niet zo heel erg veel behalve genieten van het zonnetje. Al vroeg zitten we aan de aperitivo en niet veel later komt er een pizza aan die in stukjes is gesneden.
Wanneer we dan anderhalf uur later bestellen, staat er binnen no time een heerlijke gnocchi voor mijn neus en met zijn allen beginnen we te eten. Aan het eind van de maaltijd is het even schrikken, over 30 minuten vertrekt de trein die we moeten halen. We rennen door een deel van Verona waar ik nog nooit geweest ben en ik zet het meteen op mijn lijstje om te verkennen als ik er deze zomer ben. We rennen gelukkig harder dan de looptijd die google maps aangeeft en kunnen precies op tijd in de trein stappen terug naar huis.
Woensdag, 26 april 2017, Padova
Deze ochtend heb ik voor het eerst de extra woensdag ochtend les van DCN en ze begint met een heerlijk uurtje vol vloeken en zeuren over ons tegen ons. Vervolgens barst de bom helemaal bij de boodschap dat de tentamen datum verplaatst gaat worden maar dat ze daar pas morgen een datum voor gaat plannen. Gelukkig kunnen we vrij snel ontsnappen naar onze volgende les, die stukken rustiger en soepeler verloopt.
Als fijne onderbreking tussen al mijn lessen van vandaag door gaan we sushi lunchen met zijn allen! Heerlijke zalmrollen en dumplings liggen op mijn bord en er komt van alles langs op onze tafel .
Wanneer ik na anderhalf uur mijn buik helemaal rond heb gegeten moet ik snel vertrekken naar mijn fotojournalistiek les en na die les ga ik snel weer terug naar de airbnb. We gaan weer de regen in (vandaag is het losgebarsten Padova) op weg naar de Scroveni kapel! Nadat we eerst zijn opgewarmd en een informatieve video hebben bekeken, mogen we dan eindelijk de kapel binnen en deze is echt schitterend. Het plafond is vol geschilderd met sterren, alsof je zo de hemel inkijkt en alle schilderingen vertellen uitgebreide bijbelse verhalen. Op sommige plekken is met perspectief geoefend en en de goudverf schittert je van alle kanten tegemoet.
Is het niet mooi? We krijgen iets langer dan een kwartier de tijd om de gehele kapel te bewonderen voordat we de regen in gaan terug naar de airbnb. Met allemaal lekkere dingen op tafel kletsen we, kijken we wat tv en doen we ook allemaal ons eigen ding. Dit heb ik het meeste gemist: het gewoon bij elkaar zijn terwijl iedereen zijn eigen ding aan het doen is, maar dat je gewoon kunt opkijken en je de rest ook ziet zitten. Dat vind ik zo fijn!
Donderdag, 27 april 2017, Padova
Mijn tante is vandaag jarig! De tafel ligt vol cadeautjes en hartjesballonnen en bij het ontbijt blaast ze de kaarsjes uit. Met de champagne glazen naast onze borden vol taart beginnen we onze donderdag goed. Helaas moet ik dan meteen door naar de uni waar ik begin met een Italiaansles. Daarna heb ik weer DCN waar de professor opeens poeslief is en ons op alle mogelijke manieren probeert gerust te stellen over het tentamen… Misschien heeft ze toch een beetje een schuldgevoel door gister? Vervolgens heb ik fotojournalistiek waar we ook de verassing krijgen dat ons tentamen niet op de afgesproken dag door kan gaan (ze zijn er nu al achter dat het dan een nationale feestdag is… lekker op tijd ook) en we krijgen nog niet te horen wat dan de tentamendatum wordt. Nog even afwachten dus…
Wanneer ik klaar ben met mijn lessen, pak ik thuis al mijn winterkleding in en alle andere spullen terug naar Nederland kunnen. Behangen met tassen stap ik op mijn fiets en het voelt alsof er een kleine verhuizing plaats vindt. Gelukkig komen mijn fiets, mijn spullen en ik allemaal heelhuids bij de airbnb aan.
Rond etenstijd zoeken we met zijn allen een leuk Italiaans restaurant uit om te gaan eten en zodra we buiten de deur zijn valt ons oog op een leuke hamburgertent twee deuren verderop. Nadat we gelachen hebben om de woordgrap die in de naam verwerkt zit (The United Taste of Hamerica), besluiten we hier naar binnen te gaan. Het is nog even lastig kiezen maar als snel staat er een grote portie friet met hamburger voor ons en kunnen we later zo naar huis rollen.
Vrijdag, 28 april 2017, Padova
Het is vandaag alweer de laatste dag dat iedereen hier is en ondertussen heb ik al het eten wat ze voor mij hebben meegenomen naar mijn kamer verhuisd. Allemaal lekkere dingen als stroopwafels, roze koeken, fudge, echte Nederlandse kaas en zelfs bitterbalen voor onze Dutch party die we binnenkort hebben. Mijn kast is weer goed gevuld!
Na mijn les die ik ‘s ochtends heb, fiets ik meteen door naar de botanische tuin waar ze net klaar zijn. We lopen de Basilica di Sant’Antonio in die zich ook op Vaticaans grondgebied bevindt en we verwonderen ons over de relikwieën die zijn achtergelaten door de kerkelijken die de basilica geleid hebben. Er wordt gezegd dat er stukjes tong, vingertopjes, nagels en zelfs een stukje hart ooit zijn achtergelaten en die staan daar dus allemaal in potjes tentoongesteld. Helaas is het middagpauze dus kunnen we niet heel dichtbij komen, maar gelukkig is er ook in de rest van de basiliek genoeg te zien. Samen lopen we vervolgens terug richting het appartement met een kleine omweg langs de supermarkt. We halen wat broodjes en lunchen uitgebreid met de lekkere dingen die we net gehaald hebben. ‘s Middags lopen we nog door de stad en doen we het vooral even rustig aan. We doen nog een keer boodschappen, dit maal voor het avondeten en gaan dan thuis allerlei lekkere kleine hapjes op tafel zetten. We eten, kletsen en ondertussen pakken zij alle tassen in. In mijn grote tas wordt steeds meer eten geplaatst dat ik nog meer naar mijn kamer moet nemen vanavond zodat ze zeker weten dat ik niet verhonger. Wanneer ik dan ‘s avonds vlak voordat ze gaan slapen op mijn fietsje stap, ben ik toch wel even verdrietig. Het was zo ontzettend fijn om iedereen mijn nieuwe stad te laten zien. Om ze de universiteit te laten zien, mijn kamer en mijn huisgenoten. Om samen weer te eten en te kletsen en gewoon het idee dat ze dicht in de buurt zijn. Het was echt een heerlijke week, ondanks alle regen, en over een paar weken zie ik ze alweer terug in Maastricht.
Zaterdag, 29 april 2017, Padova
Vandaag was het lekker me-timen en dat had ik even heel hard nodig. Eerst heb ik geslapen zonder een wekker te zetten om vervolgens te ontbijten met een boterham met Nederlandse kaas.
Deze heb ik stiekem toch best wel gemist!
Ik verstuur wat mails, lees wat dingen voor mijn onderzoek, ben aan het tutten, werk aan mijn blog en aan het einde van de dag skype ik met Rianne die haar ticket naar mij aan het boeken is! Begin juli komt ze nog langs, vlak voordat ik voor anderhalve week naar Verona verhuis^^
Zondag, 30 april 2017, Padova
Ook vandaag ben ik niet heel actief. Ik doe dingen voor school, schrijf wat en ondertussen komt Rowena nog even kletsen. ’s Avonds neem ik een kijkje op Prato della Vale waar een groot, internationaal foodfestival aan de gang is en met lekkere dingen uit de Griekse en Mexicaanse kraampjes vul ik mijn buik. We zien ook nog een Nederlandse kraam met rijen vol stroopwafels, kazen en roze koeken en stilletjes vraag ik me af of ze niet over een maandje hadden kunnen komen als ik door de grote voorraad van thuis heen ben. Voor nu heb ik in ieder geval nog lekker veel Nederlands eten voor de komende tijd!
Voor aankomende week staat er nog niet zo heel veel op de planning, behalve een foodfestival in Verona! Verder wordt het vooral aan school werken en hopen op een zonnetje. Wat staat er bij jou op de planning?
6 Comments
Leuk om te zien en te lezen dat je zo trots bent op je woonplaats. Ook leuk om een inkijkje te krijgen in je dagelijks leven daar.
Dankjewel voor je leuke reactie! Vond het ook ontzettend leuk om mijn familie alles te laten zien 🙂
Leuk dat je ouders je zijn komen opzoeken!
Toen ik in het buitenland woonde zijn mijn ouders niet op bezoek geweest. Ik heb mijn moeder wel vijf jaar later rondgeleid op de plek waar ik stage liep.
Ja, ik vond het heel fijn! En dat moet ook bijzonder zijn geweest om je stageplek vijf jaar later nog eens te zien!
Super leuk dat je ouders kwamen! En wat moest ik lachen om al die pakken stroopwafels en de hagelslag!
Ik vond het ook zo fijn om ze even te zien! En ja ze hebben echt heel veel eten meegenomen…