Ogni Giorno #1

Tijd voor mijn ogni giorno verslag van mijn eerste echte week! Afgelopen week ben ik twee keer naar Venetië getreind, heb ik kilometers gelopen, heb ik het Venetiaanse carnivale mee mogen maken en at ik de grootste tosti ooit! Daarnaast deed ik boodschappen en ging ik opzoek naar een fiets. Inmiddels weet ik al een paar leuke plekken in Padova te vinden, heb ik weer spritz gedronken én heb ik mijn eerste weekendje weg geboekt! Lezen jullie snel mee over mijn eerste weekje in Padova?

Maandag

Mijn eerste echte dag in Padova staat vooral in het teken van dingetjes regelen op en voor de uni en het ontdekken van de stad (zoek de leuke lunchplekken, plekken om wat te drinken en gezellige winkeltjes!). Samen met Niree, een ander meisje en mijn buddy, ga ik me inschrijven en laten registeren op de universiteit en krijg ik mijn Italiaanse schoolpasje! Nu ben ik een echte student van Universita Degli Studi di Padova (een hele mond vol). Vervolgens moet er bij de bank een aanbetaling worden gedaan en daarna gaan we naar een kleine koffiebar waar ik mijn eerste latte ooit drink.

Niree en ik gaan verder naar de grote supermarkt, waar in elk schap in elke gang pasta te vinden is, geen grapje. Meer dan een uur heb ik rond gelopen om fruit, pasta ingrediënten en brood te verzamelen en met drie volle tassen wiebel ik terug naar mijn kamer. Ondertussen staat de stappenteller op 10.951 stappen en heb ik een groot deel van het centrum gezien.

Terwijl ik mijn pasta aan het koken ben, komt mijn Italiaanse hospita goedkeurend naar binnen gelopen om te kijken wat er zo lekker ruikt en nadat ze mijn pasta proeft, keurt ze hem ook nog eens goed! (Mijn innerlijke ik roept op dit moment heel hard “Yes! Ik kan pasta maken”, haha). Daarna vraagt ze lachend hoeveel mensen ik heb uitgenodigd om te eten. Uiteindelijk kon ik er zelf nog drie dagen van eten…

Dinsdag

Ik kon niet langer wachten en besloot om vandaag meteen naar Venetië te gaan (Padova kan altijd nog naast mijn vakken, haha) De zon begint vandaag al vroeg volop te schijnen en de mensen op straat lijken een metamorfose te ondergaan. Extravagante zonnebrillen worden op neuzen geplaatst en grote zonnehoeden sieren de straten. In Venetië gaat de zon nog harder schijnen en met mijn camera om mijn hals loop ik op gevoel richting het San Marco (mensen die mij kennen weten dat ik geen richtingsgevoel heb, dus het zal ze vast niet verbazen dat ik er twee uur over heb gedaan in plaats van 25 minuten. Ondertussen heb ik wel het hele noordelijke deel van Venetië ook gezien). Terwijl ik door de smalle steegjes slalom, ontmoet ik maskermaker Rsgar (daarover later meer!), klets ik met toeristen, neem ik veel foto’s en wanneer ik dan eindelijk op Piazza San Marco ben, ga ik genietend in het zonnetje zitten. Wanneer ik begin te verbranden, ga ik verder en kom zo in een bruidsshoot terecht. Met poppende champagne flessen, rennende kleuters en opvliegende duiven maken ze er een heel spektakel van en ik kan het niet laten om ook wat foto’s te maken. Met een paar giechelende meiden voer ik de duiven en maken we foto’s van elkaar voordat ik, met een omweg natuurlijk, richting het station vertrek.

‘s Avonds kan ik mijn pasta van gister weer opwarmen en bedenk ik wat ik morgen ga doen.

Woensdag

De twintig kilometer die ik gister heb gelopen, voel ik vandaag in mijn benen en ik besluit niet heel veel te gaan doen. Ik loop over de markt en ga opzoek naar een Italiaanse Etos of Kruitvat. Via een parfumeria krijg ik de winkelnaam Tigota en wanneer ik opzoek ga, blijkt dat nog niet zo makkelijk. Ik loop namelijk alleen over straat. En Italianen lijken het tot een kunst verheven te hebben om mensen nooit alleen te willen laten lopen. Ze hebben het trouwens ook tot een kunst verheven om al pratend je een bepaalde richting in te duwen. Met als gevolg dat er standaard iemand tegen mij praat terwijl ze me al pratend een bepaalde richting in duwen. Ondertussen weet ik van alles over het pratende persoon, heb ik geen idee meer waar in Padova ik zit en heb ik de Tigota al vaker voorbij zien flitsen. Dit herhaalt zich nog een paar keer en dan kom ik, na drie uur (geen grapje!), eindelijk aan bij mijn Tigota. Van aftersun tot badschuim laad ik in mijn mandje en daarna plof ik met een boek neer op een van de drie beroemde Piazza’s van Padova tot de zon is onder gegaan. Ondertussen vind ik nog deze gave graffiti voordat ik terug naar mijn airbnb ga.

Donderdag

Ik besluit het dolce far niente te oefenen en zit de hele middag in het zonnetje te lezen en mensen te observeren. Ik zie hier zo veel mensen die gewoon iets hebben waardoor je naar ze kijkt. Hoe oudere mannen een bolhoed dragen en nog een stropdas omhebben. Hoe ze deuren open houden voor vreemde vrouwen en hoe de vrouwen hier oranje lijken te zijn terwijl ze rondparaderen in hun bontjas. De generatie voor de oudjes zit aan hun mobiel vastgeplakt met een volume zo hoog dat ik het aan de andere kant van de piazza kan horen en met weidse armgebaren maken ze duidelijk aan hun omgeving wat er speelt en wat ze willen. Ook als die omgeving aan wie ze het duidelijk willen maken zich aan de andere kant van de telefoon bevindt. Mensen zitten hier op terrasjes in de zon, te genieten van een glas wijn om 2 uur ‘s middags en op de markt loopt van alles en nog wat om sinaasappelen en bananen te kopen. Ik heb me dus vooral deze middag vermaakt met mensen kijken en lezen, voordat ik rond zessen weer naar huis loop. Mijn pasta is eindelijk op (werd tijd!) en nadat ik alweer veel te veel heb gekookt ga ik ‘s avonds met Niree terug de stad in. We lopen langs een chocolademarkt en lopen eerst enigszins doelloos, maar vooral lekker kletsend rond. We stoppen even bij het hart voor een cheesy (en telefoonkwaliteit) foto voor we naar Breda gaan voor een spritz.

De eigenaar vertelt over stroopwafels en Nederland voordat we al kletsend verhuizen naar een bankje. We spreken weer af voor morgen en snel loop ik terug naar huis.

Vrijdag

Met zijn tweeën gaan we lunchen bij een mega tosti zaak (mega vanwege de mega tosti’s). Elk uur van de dag staat het hier vol met mensen en ondertussen zijn wij hier ook erg nieuwsgierig naar geworden. Met een grote tosti caprese in mijn hand begin ik aan mijn lunch en oh, wat is deze lekker! (Aanrader voor in Padova!)

Later verhuizen we naar haar kamer en met een kop thee erbij gaan we uitzoeken wat we allemaal willen gaan zien. Spontaan boeken we een weekend Verona (jeej!) om daar naar een foodfestival te gaan (jummie) en we besluiten te gaan kanoën in Venetië zodra het er warm genoeg voor is. Verder komt er veel soorten eten op mijn lijstje voor, net zoals gaan slapen in een trullo (ik heb er al een gevonden via airbnb, wie wil er mee?), de beste chocolade mouse van Venetië eten, naar de natuurlijke baden in Toscane gaan en een weekendtrip naar Florence maken. Weten jullie nog dingen die ik moét doen?

Zaterdag

Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan om een fiets te gaan kopen! Ik moet alleen nog even een slot aanschaffen, want fietssloten zoals wij die kennen bij ons zadel lijken hier op elke fiets standaard te ontbreken…

Onderweg kom ik ook langs een gebouw waarvan ik denk dat ik daar straks ga wonen. Het ziet er in ieder geval behoorlijk hetzelfde uit en ik weet bijna zeker dat dit de goede straat was. Over een weekje zullen we het zeker weten!

Verder rond ik vandaag wat dingen af van de uni in Maastricht, kijk ik serie en ben ik een plan aan het maken voor morgen, wanneer er weer een dagje Venetië op de planning staat!

Zondag

Al vroeg gaat de wekker en samen met Niree meng ik me nog voor tienen in het carnavalsleven in Venetië. Dit keer duurt de tocht naar Piazza San Marco minder lang en na in de rij te hebben gestaan om het plein op te mogen worden we omgeven door opvallende kleuren, grootse maskers en bijzondere personages. We rennen haast van links naar rechts om alle mensen op de foto te krijgen en langzaam wordt het drukker en drukker op het piazza. Er komt een parade langs, er ziplined een engel van de grote toren (wel heel erg rustig, zoals alles in Italië hier eigenlijk gaat. Geeft je tenminste wel de tijd om foto’s te maken) en we kijken onze ogen uit.

Daarna verhuizen we naar de Rialto brug waar rond drieën negen boten tijdens de regatta langs komen varen. Omdat we bang zijn voor de drukte zoals op het piazza besluiten we al rond enen op deze brug te gaan staan om zeker te zijn van een plek. En we wachten en wachten, ontmoeten een Amerikaanse fotografe en een Amerikaanse studente. Klappertanden want we staan in de schaduw en wachten nog langer. Inmiddels weten we via twitter dat de race een uur later is gestart en met onze camera’s in de aanslag staan we klaar.

Tot half 7 was dit ons uitzicht en die boten hebben we helaas nooit gezien… Wel hebben we daarna kennis gemaakt met de leukste spritzbar van Venetië voordat we weer richting Padova gaan waar we nog lang hebben gekletst.

Hoe was jouw week?

Vul in de rechterkolom -> je mailadres in om op de hoogte te blijven van al mijn avonturen hier. Ik heb nog niet ontdekt hoe je je los kunt inschrijven voor ogni giorno, dus na het inschrijven ontvangen jullie ook al mijn andere blogs in jullie mailbox.