Ogni Giorno #0

De gekleurde huizen, het Italiaanse gebrabbel en de geur van pizza verwelkomen mij in Padova. Met een camera in mijn ene hand en een panzerotti in mijn andere hand zie ik mezelf hier wel rondlopen en verdwalen in de kleine straatjes rondom de drie grote piazza. In ogni giorno (“elke dag” in het Italiaans) hou ik jullie wekelijks op de hoogte van al mijn Italië avonturen en mijn halfjaar studeren in Padova. Deze week nog mijn laatste voorbereidingen en mijn reisdag naar Padova.

Vlak voor vertrek

Vrijdagmiddag begin ik met inpakken en in een kamer die volledig ontploft lijkt, wordt mijn koffer beetje bij beetje gevuld. Moeilijke keuzes worden gemaakt (ook nog sport gympen mee of alleen gewone gympen waar ik ook eventueel op kan sporten) en ’s avonds lijkt mijn kamer weer wat minder ontploft en is mijn koffer een stukje voller. Die zaterdagochtend moeten nog snel de laatste dingen gewassen worden (dankjewel mum) en kan ik mijn koffer verder inpakken.
Rond vieren gaat de bel en voor de deur staat allemaal familie, echt ontzettend leuk! Met allemaal gevulde Italiaanse broodjes, een heerlijke soep en nog lekkerdere tiramisu, sluit ik mijn laatste dag in Maastricht fijn af en begint het te kriebelen voor morgen.

Zondag

Ik kom ruim een uur te vroeg aan op het vliegveld, oeps, en inchecken is nog niet mogelijk. Tijdens het wachten neem ik afscheid van thuis, wat toch wel even heel moeilijk is… Na iedereen nog snel een keer plat geknuffelt te hebben, lopen ze al zwaaiend naar de uitgang en wacht ik met waterige ogen totdat ik mijn koffer kan inchecken. Met 21 kilo mag ‘ie gelukkig gewoon door en over mijn overvolle handbagage (die sowieso meer weegt dan 10 kilo door alle boeken) zeggen ze ook niks. Hup de doane door, wachten op het vertraagde vliegtuig en om half 1 hang ik (in het vliegtuig) in de lucht.

In het vliegtuig val ik al snel in slaap tot een steward op mijn schouder klopt. Hij wil me een bueno geven en met onhandig half Italiaans half Engels gebrabbel probeert hij me iets duidelijk te maken. Ik heb maar gewoon gelachen en geknikt en nadat hij weg is, zie ik pas dat er om de bueno een papiertje met naam, facebook en telefoon heen zit. De bueno was in ieder geval erg lekker.

Vanuit het busraampje zie ik oranje en gele huizen voorbij flitsen. Sommigen zijn nooit verder gebouwd dan alleen de onderste verdieping, terwijl sommige twee of drie verdiepingen hoog zijn en gevuld worden door een hele familie. Ik zie stukken land met kleine druivenbomen liggen en zo nu en dan rijden we een stadje door waar de bus even stopt. Na een ruim uur stoppen we in Padova en daar sta ik dan, in de stad die de komend vijf maanden mijn thuis is.

Onderweg naar mijn airbnb zie ik kleine koffiezaakjes, enoteca’s (wijnbarren) en de mooiste pleinen voorbij komen. Ik probeer de route in mijn geheugen te prenten zodat ik de plekken later nog kan terug vinden. Bij mijn airbnb is er gelukkig een lift naar de derde verdieping, anders was mijn koffer geloof ik nooit boven gekomen. Mijn hospita is meteen erg aardig en geeft me een snelle rondleiding door het huis en vraagt meteen of ik zin heb om over een halfuurtje met haar en een vriend de stad in te gaan voor een drankje. Veel tijd om uit te pakken heb ik dan ook niet en al snel loop ik achter hun aan door Padova. We stoppen bij een enoteca en ik krijg al snel een spritz in mijn handen gedrukt. Ze vertelt dat dit drankje oorspronkelijk uit de regio Veneto komt, waar wij nu ook zitten, en dat dit sinds een paar jaar de hele wereld over gaat. In een hoog tempo slaan ze hun hele longdrinkglas achterover en door het weinige eten van die dag voel ik het meteen naar mijn hoofd stijgen.

Mijn hospita en vriend zigzaggen ondertussen verder andere straatjes door en ik hobbel er een beetje achteraan. De vriend spreekt geen woord Engels en wanneer mijn hospita niet oplet komt het aan op alleen mijn Italiaans (die niet veel meer is dan un poco en grazie). We stoppen bij een klein kraampje voor een panzerotti (een soort mini calzone gevuld met in dit geval kaas en tomaat), de snack uit Puglia, en ik weet nu al dat ik hier nog veel vaker ga stoppen. Dit is meteen mijn avondeten en op weg terug naar mijn kamer duik ik nog snel een supermarktje in voor wat eten voor morgenvroeg.

Tot volgende week,

Vul in de rechterkolom —> je mailadres in om op de hoogte te blijven van al mijn avonturen hier. Ik heb nog niet ontdekt hoe je je los kunt inschrijven voor ogni giorno, dus na het inschrijven ontvangen jullie ook al mijn andere blogs in jullie mailbox.