New York Times

New York, the city that never sleeps

– en dat zie je maar al te goed wanneer we om drie uur ’s nachts over straat lopen met onze koffers. Kapperszaken zijn open, groentewinkels hebben hun deuren nog niet gesloten en metro’s blijven 24/7 rijden. De wolkenkrabbers rijzen hoog op om je heen en je voelt je een klein stipje, daar, zo midden op de straat. De zon weet soms nauwelijks de straten te bereiken en hoge schaduwen liggen overal op de weg. Gele en groene taxi’s overal en wanneer je trek in koffie hebt dan kun je terecht bij een van de tientallen zaakjes op elke Avenue. Je eigen lippenstift laten maken? Geen probleem! In een kooi dansen? Niemand die ervan opkijkt. Om 4 uur ’s ochtends zin in aardbeien hebben? Natuurlijk kan dat, wat dacht jij?! Meezingen met musicals en even een hotdog kopen midden op straat. Verdwalen in grote, mooie parken, verstopt onder een laag sneeuw, maar ook stralend in de zon. Het is een stad vol tegenstellingen. Niet alleen het weer: vier seizoenen in één week. Maar ook de mensen die je ziet. Mannen in pak en mosterdgele oversized truien. En de vrouwen? Sportkleding en torenhoge hakken. Getailleerde blazers en stoere sneakers. Het is preppy in de ochtend, atletisch in de middag en glamoursexy als de zon onder gaat. ’s Avonds feesten op de rooftopbars overal in Manhattan of cocktails drinken in een speakeasy in Chinatown. Overdag muziek luisteren in de metro, terwijl je onderweg bent om cultuur te snuiven. Het MET, Guggenheim en MoMa. Rockefeller, Empire en het Vrijheidsbeeld. Een coffee to go halen en je lippen verbranden omdat hij nog te heet is. Sierlijk je rechterhand omhoog zwaaien en meteen drie yellow cabs laten stoppen. De kaarten vaarwel zeggen, verder slenteren op gevoel en heerlijk verdwalen. Genieten van de mooie gevels van huizen, ouderwetse leuningen en schattige SATC trapjes. Exposities van wereldniveau tegenkomen, zomaar op straat. Naar Queens afreizen, Brooklyn meepikken en naar Harlem gaan. En ja, Harlem met zijn gospelkoor heeft mij echt verbaasd. Het is een kerk zoals ik nog nooit gezien heb: groots, maar vooral warm en vriendelijk. Mensen gaan zitten, voeren nog gesprekken met elkaar en stralen. Mensen delen hun dankbaarheden, staan even stil bij de kleine dingen en er wordt verteld. Vervolgens staat er een groep op en loopt naar de microfoons. Er barst een gezang uit waarbij ik alleen nog maar kan denken: wauw. Krachtige stemmen, vrolijk klappende handen en stralende mensen. Het is schitterend. Het is overweldigend. Ik word erdoor gegrepen en ga met ze mee, op in het gezang. Er zijn gebeden verweven in het gezang, maar het gevoel dat ik in een kerk zit ontbreekt. Mensen staan letterlijk te swingen tussen de banken en kijken elkaar aan. Wat een kracht die stemmen uitstralen is niet te begrijpen en wanneer de achtergrond muziek wegzakt, klinken ze sterker dan ooit. Oh New York, je hebt een plekje in mijn hart. Met je drukke metro’s, flikkerende neon borden en altijd koffiedrinkende mensen.