De zon verspreid een goudachtige gloed over de stad die ik lang geleden in mijn hart gesloten heb: Verona. Iedereen kent deze Italiaanse liefdesstad wel. Uit de verhalen van Shakespeare, uit de ontelbare films die hier zijn opgenomen en of door de grootse opera’s die hier plaatsvinden. Ik denk dat ik een jaar of vier was toen ik voor de eerste keer onder de grote stadsbogen doorliep, daarna kwam ik nog zo’n twaalf keer terug. Gewoon omdat ik zo van deze stad ben gaan houden.
De magie van de opera
Wanneer ik als klein meisje onder de stadsbogen door liep, viel mij altijd meteen het Colosseum op. Zo groots, zo oud en, voor mij, ook zo magisch. Het was een droom om daar ooit ‘s avonds te mogen zitten, kijkend naar een opera. Tussen alle ‘grote’ mensen in mooie jurken die ik vooraan in de rijen zag staan. Jaren later was het dan zo ver. Ook ik stond in die rij, op weg naar de stenen tribunes. Terwijl we voetje voor voetje naar boven schuifelden, kregen we een kaarsje in onze hand gedrukt. Voorafgaand aan de voorstelling steekt iedereen het kaarsje aan om samen de omgeving te verlichten. Op dat moment ging ik geloven in magie. Duizenden mensen houden een kaarsje vast, net zoals vroeger toen er nog geen lampen waren. De hele arena wordt verlicht door al die flakkerende vlammetjes en ik raak in gesprek. Verhalen van vreemden worden vertelt en ik deel dekens met de mensen om mij heen terwijl ik glazen wijn doorgeef. Ik doe mijn ogen dicht en geniet van de Italiaanse opera. De woorden die ik hoor, maar niet kan verstaan. Woorden die toch zó beeldend zijn, dat ik kan begrijpen waar het over gaat. Eten wordt gedeeld met mijn inmiddels bekende buren en de belevenis is er een die niet te beschrijven is. Wanneer ik daar zit, wordt mijn lichaam langzaam warm en verspreidt zich naar alle eindes van mijn lichaam. Dit is geluk.
Verona
Wanneer je door de straten loopt, hoor je overal om je heen gelach, zie je mensen genieten van hun eten, van de muziek, en vooral van het leven. Een ‘niks moet, alles mag’ sfeer hangt hier. Tijd doet er niet toe en daarom is dit een heerlijke stad om in rond te dwalen – of te verdwalen. Het is een stad die iedereen in zijn armen sluit wanneer je hem betreedt. Wegdromen onder het balkon van Julia. Hoeveel avonden heeft ze daar op Romeo gewacht? Het is inspirerend om te zien hoeveel mensen hierheen komen om hun liefde te bezegelen of juist om hulp te komen vragen voor een geliefde. De muren hangen vol met briefjes en geen gleufje is ongebruikt gelaten. Duizenden boodschappen aan Julia met vragen, verhalen en vol met liefde.
Verona is een heerlijke stad om in rond te lopen, om te genieten van eten en muziek. Om leuke boetiekjes te vinden en je te laten overspoelen met liefde. Van mei tot september is het operaseizoen – iets wat ook echt niet gemist mag worden!
Honderden mensen met een kaarsje aan tijdens de opera!
3 Comments
Oooh heerlijk! En wat een prachtige foto’s<3
Het is er ook echt prachtig!
[…] Wat is jouw favoriete stad ter wereld? Verona! Ze hier mijn bijna liefdesbrief aan verona. Het is een stad waarin ik meteen een warm thuis gevoel krijg. […]