Magisch Moskou

Sneeuwvlokjes die langzaam naar beneden vallen en de straten bedekken met een zachte gloed. Het geknisper van mijn laarzen die de vlokken samenpersen terwijl ik mij verplaats door de stad. De wolken hangen samen geclusterd in de lucht en zorgen ervoor dat de zonnestralen de stad niet meer kunnen bereiken. Ze zijn grijs en grauw, en zorgen ervoor dat de hele stad verzwolgen lijkt te worden door een grijze massa. De kleuren vallen niet meer op. Gele en blauwe huizen lijken minder fel en de schitterende kerken hangen met hun hoofden in de wolken, terwijl de grijze lucht de kleurcombinaties die het kent vervaagd. Het lijkt alsof er een enorme mist is neer gedaald op deze stad en dat de zon de kleuren en de vrolijkheid heeft meegenomen. In een keer is de wind guur, is de lucht koud en zijn de mensen niet meer op straat. Eindeloos kun je ronddolen door de kleine straatjes. De lantaarnpalen krijgen een hoedje van sneeuw en wanneer het harder begint te sneeuwen lijkt de magie terug te komen. De eerste dagen zorgde de zon ervoor dat de kleuren oplichtten en de magie verspreidden. Moskou is een sprookje met zijn bijzonder gevormde daken en koepels, met hun eigen, eigenwijze, manier van doen. Maar wanneer de kou intreed lijkt er ook een andere Moskou zijn intrede te doen. Een onaangenamere versie verschijnt, die de pracht en praal lijkt te verbergen. Totdat die prachtige sneeuw zijn gang gaat en een sprankelend Moskou weer laat terug keren. ‘s Avonds gaan de deuren open, branden de kaarsen achter de ramen en verspreidt zich een sfeer die we met kerstavond uit de sprookjes zouden associeren. De huiselijkheid lijkt terug gekeerd en families zitten knus bij elkaar. De parken zijn leeg op een paar spelende kinderen na en een slee wordt langzaam voortgetrokken terwijl een meisje giert van pret. Het is pas eind oktober. De bladeren hangen in hun rood bruine kleuren nog aan sommige bomen en deinen rustig mee op de wind. Een gebouw is al versierd met honderden kerstlampjes en teddyberen, matroeska’s en notenkrakers staan te schitteren in de etalages. Vol glitters, uit hout gesneden en versierd zoals alleen hier zou kunnen. Ze staren je aan met hun glinsterende ogen en lijken een warmte te verspreiden. Kleine theehuisjes gaan open en van de hete koppen thee komt een heerlijke damp af. Een dun spoor sneeuw loopt door de hele zaak wanneer mensen naar binnen vluchten als de sneeuw sneller uit de hemel komt. Handen gevouwen om grote mokken warme drank en stemmen die een taal spreken die ik niet kan verstaan. Een taal met ruwe klanken, harde woorden, die des ondanks zacht uitgesproken worden en vooral een gefluister op de achtergrond vormen. Het voelt alsof Anastasia weer tot leven is gekomen. Alle sprookjes die in Moskou afspelen, de verhalen over tsaren, de ingewikkelde geschiedenis en de tongbrekende namen. Ik sta verwonderd naar gebouwen te kijken. Afvragend welke verhalen zijn kennen, wat zich daarbinnen heeft afgespeeld en hoeveel emoties daar geuit zijn. Het is een bijzondere stad en niet iedereen houdt van haar. Maar ik hou van haar. Van de kleuren die schitteren in de zon of juist stralen onder de sneeuw, de mensen die nieuwsgierig zijn naar onze blonde haren en vreemde taal en de smalle straatjes vol theehuizen en verlichte etalages. Moskou is bijzonder.

Lees hier verder over de toeristen plekjes in Moskou, leuke hotspots of Moskou in beeld!

Zijn jullie ooit in Moskou geweest?