Hiken op de Landmannalaugar, IJsland

Voor vandaag staat er maar één ding op de planning: Landmannalaugar bezoeken. Landmannalaugar is een dal ergens in de binnenlanden van IJsland. Een rit van ruim drie uur, over hobbels, kuilen en rivierbeddingen. Het landschap verandert keer op keer en de bergen laten je nietig voelen. De bruinrode weg, een platgereden stuk grond, vol hobbels en kuilen, strekt zich voor ons uit. Hier en daar vliegt een klein vogeltje een stukje voor de auto uit, terwijl in het landschap een groepje paarse bloemen groeit. Uitgestrekte lava vlaktes verschijnen om ons heen en terwijl de bergen steeds groter en immenser worden, voel ik me steeds nietiger. Alleen op de wereld, maar dan met ons vijven en onze auto.

We komen aan bij de voet van de Landmannalaugar en zijn klaar om een korte hike te ‘lopen’. (Lees klauteren met handen en voeten soms). Je kunt kiezen voor een hike met gids die meerdere dagen duurt. Wij gaan voor een korte hike waarbij je de vulkaanberg Brennisteinsalda beklimt en al een mooie indruk krijgt van dit kleurrijke gebied. Een hike die prima te doen is zonder gids en met het volgen van bordjes. Het begin is goed te doen. Een duidelijk pad leidt ons langs velden vol wolgras en stenen die glimmen in de zon. Een behoorlijk stuk hebben we al gelopen wanneer we bij heet water bronnen komen. De zwavelgeur komt je onmiddellijk tegemoet en de gele gesteentes doemen weer op. De grond voelt weer warm aan onder onze voeten en eens in de zoveel tijd drijft er een stoomwolk langs. We lopen verder en zien hier en daar andere wandelaars andere paden bewandelen. We gaan verder over een lavaveld genaamd Laugahraum dat aan de voet van de gekleurde vulkaanberg Brennisteinsalda ligt. We besluiten deze te beklimmen, benieuwd hoe het daarboven is. 943 meter gaan we omhoog en wauw, wat is daar een uitzicht! De top wordt Blahnukur genoemd en die is geweldig mooi. Vanaf hier zie je duidelijk alle kleuren die dit gebied heeft. Geel, rood, bruin, grijs en groen. Een heel kleurenpalet strekt zich onder ons uit en het ziet er geweldig uit. Veel obsidiaan (zwarte half edelstenen, ookwel vulkanisch glas genoemd) is er te vinden en met een broekzak vol stenen beginnen we aan de terugweg via de achterzijde van deze berg. Brennisteinsalda is de hoofdkrater die zijn lava in Laugahraum heeft verspreid. Deze lava stroomde in de 15e eeuw het dal in, waardoor het landschap er nog bijna hetzelfde uitziet. Wanneer we halverwege de afdaling zijn en ik achterom kijk is het niet te bevatten hoe groot de berg lijkt. Voor de tweede keer die dag voel ik me ontzettend nietig worden.

Na de tocht van ruim drie uur komen we terug in het dal. Vlaktes vol wolgras, zand en zwavelbronnen achter ons latend. Hier staat een ontzettend leuke oude Amerikaanse schoolbus die is omgedoopt tot minibar en mini winkel. Een warme chocomelk halen we en uitgeput zitten we aan een van de vele picknicktafels.

Meer IJsland lezen? Hier schreef ik over het meer Jökulsárlón, hier over de wonderen van de Golden Circle en hier over de IJslandse giganten.