Hoi! Ik ben Caro en reis al 22 jaar de wereld over. Ik ben gek op reizen, schrijven, fotograferen en blogs typen. Het liefst breng ik al mijn tijd door in nieuwe steden en landen, mooie plekken ontdekkend en pratend met iedereen. Momenteel heb ik een tussenjaar en ben ik net terug van mijn reis door Iran, Nepal, India en Sri Lanka en ben ik alweer vertrokken om een maand in een hostel in Tallinn te werken! Born on a Plane is mijn online notitieboek met daarin bijzondere plekjes over de hele wereld, mooie verhalen en heel veel inspiratie. Vlieg je met mij mee de wereld over?
Ter voorbereiding op mijn hele tussenjaar heb ik ontzettend veel over Iran, Nepal, India en Sri Lanka gelezen. Regelmatig las, en later hoorde ik; “India, je houdt ervan of je haat het”. Ik was hier eerlijk gezegd altijd een beetje sceptisch over. In elk land dat ik kom is er wel iets dat mij thuis laat voelen, al is dat het hebben van een plak kaas of het zien van een straat die zo uit Nederland kan zijn weggelopen. Daarom kon ik me dus niet echt voorstellen dat ik een land zou haten. Tot ik in India kwam…
De haat verhouding
Er zijn nog geen 24 uur voorbij en ik snap wat mensen met haten bedoelen. Eerst denk ik nog: ik heb gewoon heel veel pech met de mensen die ik ontmoet, maar binnen die 24-uur verandert dat naar: ik wil weg uit deze stad, uit dit land en van deze mensen. Alle honderden geluiden die hier van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat doorgaan, vind ik bij lange na niet het ergste. Na Tehran en Nepal ben ik al wel wat gewend qua getoeter en qua rijstijl (toegegeven: in India zijn ze er toch het ergste in) en aan al het lawaai op straat stoor ik me dus niet ontzettend. Waar ik me wel aan stoor? Dat niks mogelijk lijkt te zijn en aan de mensen die ik tegenkom!
Overal is het antwoord “nee” of “weet ik niet” op welke vraag ik dan ook stel. Alles lijkt mis te gaan, er zijn de hele tijd miscommunicaties en ik word gek van alle mensen die foto’s “stiekem” maken of die mij en het vriendinnetje waar ik mee reis zelfs achtervolgen om ons nog wat langer te kunnen bestuderen. Ik voel me als een dier in een dierentuin waarvan mensen niet weten wat ze ermee aan moeten en ik voel me overal waar ik kom ongemakkelijk. Het hostel waar ik zit heeft besloten dat dekens niet meer zijn inbegrepen en te verkrijgen zijn en bij elk ticket office waar ik kom lijkt de eerst volgende beschikbare trein die uit Varanasi vertrekt over tien dagen te zijn. Ik heb het idee dat ik gek word en de gedachte aan nog tien dagen in deze stad te moeten verblijven maakt dat ik, lekker dramatisch, mijn hostel kamer eigenlijk niet meer uit wil. Ik voel me moe en de stad blijft alle energie die ik steeds voor even kan opbrengen uit mij zuigen.
Maar langzaam verandert het
Ik weet niet precies wat er gebeurd, maar op dag drie in dit land lijkt mijn hoofd op een merkwaardige manier gewend te zijn aan het land en zijn mensen. Ik negeer botweg iedereen waar ik geen zin in heb en opeens ontmoet ik de aardigste mensen. Een winkeleigenaar die binnen twee uur tickets voor over twee dagen heeft weten te regelen, mensen bij een streetfoodkraam die me uitgebreid vertellen wat er te krijgen is en wat ik echt moet proberen, een groepje meiden dat me te hulp schiet wanneer ik word afgezet door een winkel eigenaar en enigszins betrapt maar met een vriendelijke lach kijkt hij me vervolgens aan. Nu ik weet verder te kunnen met mijn reis en na deze ontmoetingen, allemaal op diezelfde dag, lijkt dat verdrietige, ik-ben-hier-niet-thuis gevoel iets wat ik lang geleden ervoer en niet iets wat gister nog door mijn hoofd spookte.
De liefde verhouding
Op dag vier voel ik me thuis. Ik loop door de straten alsof ik het er ken, er zijn een paar winkeleigenaren die mij inmiddels herkennen (iets met vaak verdwalen en dus ook heel vaak bepaalde wegen lopen) en die vriendelijk een hand opsteken. Ik doe yoga op een dak en hoor niks meer van het getoeter en geschreeuw, wat er wel nog steeds is, maar veel meer op de achtergrond lijkt te zijn. Ik kan genieten van de kleuren in dit land, het eten dat overal wordt aangeboden en de koeien die overal door de straten sjokken. Het feit dat ik de halve nacht weer ziek ben geweest beïnvloed het niet. Dat ik, terwijl ik naar de mensen om mij heen keek en dus het cruciale van lopen in India vergat: kijken wat zich voor je voeten bevindt, in een koeienvlaai stapte beïnvloed het niet. Ik heb een soort rust in de chaos gevonden en snap waarom mensen van India houden. Er is zo veel te zien dat je keer op keer wat nieuws ontdekt. Er zijn zoveel aardige mensen die nieuwsgierig zijn naar wie ik ben en vooral waar ik vandaan kom. Ik merk dat ik het zelfs jammer begin te vinden dat ik deze stad zo snel alweer ga verlaten omdat er toch nog dingen zijn die ik wil doen en zien. Nog een yoga-klas op het dak van een gebouw, nog een keer zien hoe Varanasi ontwaakt langs de Ganges, nog een keer over straat lopen terwijl je de uitwerpselen van koeien en het uitspugen van een soort pruimtabak dat iedereen hier eet, ontwijkt.
De haat-liefde verhouding van India. Eerst haatte ik haar, maar als je haar een paar dagen geeft, geeft ze je zoveel om van te houden. Ik kan dan ook niet wachten om vanavond in de nachttrein te stappen die me meeneemt verder naar het zuiden! Ik ben benieuwd wat daar nog allemaal op mij te wachten staat!
Herken jij die haat-liefde verhouding met India ook? Of hield je er meteen van?
You might also like
25 Comments
Ik ben heel benieuwd naar India, maar ik ben ook bang dat ik hier gillend gek ga worden. Je beschrijft het zo toepasselijk in de eerste alinea’s. Goed om te horen dat je langzamerhand India echt begon te waarderen en er een leuke tijd hebt gehad. Het lijkt me een bizar, maar ook super fascinerend en misschien wel inspirerend land. Ik wil er graag een keer heen, dit blog heeft me weer een beetje moed gegeven. 🙂
Fijn om te horen dat mijn blog je moet heeft gegeven! Ik merk echt heel erg dat ik mezelf ook de tijd moet geven om te wennen, veel en veel meer dan in andere landen. Maar als je eenmaal gewend bent, is er zo vele moois te zien!
Ik was jaren geleden i Nepal en Tibet, met een tussenstop in Delhi. De reis was één van mijn eersten buiten Europa en wow, wat was het mooi maar ook zwaar. Verliefd kon je me echt nog niet noemen (Behalve op Tibet) , maar haat was het zeker niet. Toen we teruggingen naar India en 3 weken door Rajasthan trokken werd ik echt verliefd op India. Inmiddels veel bereisder kon ik door de troep en chaos heen kijken en genieten van de kleuren, het straatleven en de lieve mensen. Ik wil zeker weer terug om meer te gaan zien, LOVE IT!
Het is inderdaad zo dat je als je eenmaal die troep en chaos kunt weglaten er zo veel moois te zien is. Ik ben ook zo benieuwd naar het zuiden waar ik overmorgen aankom.
En oh Tibet, daar zou ik nog ontzettend graag heen willen!
He Caro,
Ja herkenbaar! Ik ging op mijn 17de in mijn eentje een paar weken stage lopen in India. Het was nogal uhhh.. indrukwekkend ;-). Inmiddels is het alweer 10 jaar verder en lijkt het me stiekem best tof om nog eens terug te gaan. Eens kijken of ik dan ook nog een liefdes-ervaring kan krijgen haha!
Indrukwekkend is inderdaad een heeel goed woord voor India haha. Ik ben benieuwd hoe je een tweede keer India zou vinden! Waar heb je stage gelopen?
Ik ben nog niet in India geweest, dus ik kan helaas nog niet zeggen wat ik er van vind. Het lijkt mij een hele omschakeling qua cultuur. Wel mooi om te lezen dat je van een haat naar een liefdesverhouding ging. Alsof er een rust over je heen kwam. Gelukkig heb je uiteindelijk nog wel fijne dagen gehad in India.
Een omschakeling was het inderdaad wel… En ik ben heel blij dat die na een paar dagen kwam aangezien ik nog tot eind december door dit land reis!
Kan zelf niet mee praten over die haat-liefde verhouding omdat ik er nog niet ben geweest. Zelf ben ik altijd van het zelf ontdekken en niet gelijk bij het eerste beste nare gevoel weg te gaan. Goed dat je toch bent gebleven en daarna het stukje liefdeverhouding hebt kunnen ontdekken.
Ja, ik ben ontzettend blij dat ik het een paar dagen gegeven heb en dat het zo veranderd is! Ik had het land toch niet willen missen hoor…
Ohhhh ik kan het me heel goed voorstellen, ik zou denk ik allang iemand zijn aangevlogen als ze voor de zoveelste keer foto’s van je proberen te maken (eerst doen alsof ze een lantaarnpaal fotograferen om last minute alsnog jou op de foto te zetten). Leuk verhaal om te lezen en fijn om te horen dat India inmiddels zo goed bevalt 🙂 Ik kan nog niet meepraten over die haat-liefdeverhouding en eerlijk gezegd zorgen de verhalen van veel mensen ervoor dat India wel op m’n bucketlist staat, maar nog even op de plank blijft liggen ;p Voor jou in ieder geval nog veel plezier gewenst daar!
Haha inderdaad van die lantaarnpaal-taferelen… India is wel echt de moeite waard om heen te gaan hoor! Ik kan het gewoon nog niet met een ander land vergelijken, het is zo anders in alle opzichten. Goed dat het wel op je bucket list staat 🙂 En dankjewel!
Wat grappig om te lezen hoe jij dit ervaren hebt. Je gevoel met de mensen is hoe wij ons in China gevoeld hebben.. als een dier in de dierentuin. In India hadden we dit helemaal niet. Gek hoe dat kan verschillen. Ik kan me voorstellen dat het komt doordat jullie als 2 meiden samen reisden, dat dit voor sommige Indiërs zo intrigerend is dat het leidt tot onfatsoenlijk gedrag. Gelukkig kwamen jullie daarna toch de juiste mensen tegen en veranderde je gevoel over het land. Ik heb me gewoon 2 maanden lang afgevraagd wanneer ik het land zou gaan haten, maar dat gevoel is nooit gekomen… wel gaan we na een tijd in India heel graag weer weg, maar zodra we uit het land zijn missen we het alweer… en willen we terug. 🙂
Gek om te horen hoe jullie het zo anders ervaarden! Maar het kan inderdaad soms net uitmaken met wie je reist of het versterkt wordt of niet. Fijn dat je het land nooit bent gaan haten, maar ik kan me inderdaad wel voorstellen dat je er op een gegeven moment uit weg wil gaan om weer even op adem te komen.
Hee Caat! Super fijn om te lezen dat je het nu wel leuk vind en je op je gemak voelt. Ik snap precies wat je bedoelt, ik heb me ook zo gevoeld! Maar dat was ik alweer bijna vergeten door alle leuke dingen hahaha! Geniet van alle mooie indrukken daar, ik ben benieuwd naar je andere blogposts! Ennnn ook nog een fijne verjaardag natuurlijk! <3
Dankjewel en ga ik helemaal doen 💛
Ik ben er nog nooit geweest dus ik kan natuurlijk niet uit eigen ervaring spreken, maar wat ik erover hoor en lees en ervaringen in die soort situaties, dan denk ik niet dat ik ga houden van India, haha… ik hou absoluut niet van (mensen)massa’s, viezigheid en weinig ruimte om mij heen. Ik denk dat ik er ook gillend gek zou worden.. .hoewel je als mens wel aanpast dus wie weet zou er bij mij toch ook een omslag volgen. Vooralsnog blijf ik ver weg van India 😉
Ik ben nu in het zuiden en het is zo’n wereld van verschil met Varanasi waar ik begon! Het is hier veel schoner, meer ruimte, geen koeien tot nu toe haha. Wie weet is dat een mooie plek voor je om te beginnen mocht je wel naar India willen!
Ik ben er nog nooit geweest en kan dus niet zeggen of ik van het land houd of dat ik het haat. Het lijkt mij een fascinerend land om te bezoeken. Ik zou India heel graag een keer willen bezoeken, al was het alleen maar om de kleurrijke bevolking met mijn camera vast te leggen. Aangezien ik mijn vriend niet mee krijg zal het er niet van komen. Maar zeg nooit nooit. Fijn om te lezen dat je afschuw voor het land veranderde in liefde.
Fascinerend is het echt hier! En ja, die kleuren, dat is inderdaad wel echt een van de mooiste dingen hier in India.
Ik ben nog nooit in India geweest en eerlijk gezegd trekt het mij niet heel erg. Met name de chaos enzo lijken mij echt een verschrikking. Aan de andere kant kan ik mij heel goed voorstellen dat er ook genoeg moois te ontdekken valt. Misschien ooit, in de toekomst 🙂
Ik ben nu in het zuiden en het is echt een wereld van verschil! Mocht je twijfelen vanwege de chaos, ga dan naar het zuiden. Hier is het tot nu toe veel rustiger en relaxter 😊
[…] ook als een van de meest chaotische. Ondanks alle waarschuwingen begin ik mijn India-reis hier en na een paar dagen wennen, vind ik het heerlijk om hier door de straten te slenteren. Het getoeter en geloei van de koeien […]
Gelukkig is de haat omgeslagen in liefde en niet andersom. Eerlijk gezegd is India een land dat ergens onderaan mijn wensenlijstje staat.
[…] ook als een van de meest chaotische. Ondanks alle waarschuwingen begin ik mijn India-reis hier en na een paar dagen wennen, vind ik het heerlijk om hier door de straten te slenteren. Het getoeter en geloei van de koeien […]