Beautiful but wild, zo legt Mičo Montenegro uit: er zijn niet altijd duidelijke regels, de liefde voor drinken en van de ongereptheid van de mooie natuur, vol groen tinten, diepe blauwe wateren en zonnige dagen. Het is er wild, nog niet in banen geleid, maar oh zo mooi. Je zult meteen van haar houden. En dat klopt, helemaal! We komen na zo’n vijftien minuten aan op het grote landgoed van Mičo in Morinj, Montenegro. Ergens verstopt achter de huizen, halverwege een berg met een schitterend uitzicht over de baai. Alsof het niet veel voorstelt neemt hij ons mee, maar man, wat kijk ik mijn ogen uit!
Van Japanse appelbomen bij de ingang tot complete struiken vol laurierbladeren. Er staan appelbomen, kersenbomen, sinaasappelbomen, olijfbomen, druivenplanten, oneindig veel vrolijk gekleurde bloemen en planten en bakken vol met aardbeien en kruiden. Met open mond staan we te kijken naar wat er allemaal gepland staat en hier en daar plukt Mičo wat bladeren vanaf om ons te laten proeven of ruiken. Zo slingeren we verder door zijn tuin terwijl hij het ene na het andere aanwijst. Vruchten en kruiden die ik nog nooit in het echt had zien groeien en waarvan ik, tot mijn schaamte, moet bekennen dat ik niet eens wist hóe ze groeien. Ik ruik, ik luister, ik kijk. Er is zoveel om in je op te nemen en opnieuw is het allemaal zo mooi en anders dan ik gewend ben.
We lopen over oneven stenen, langs een kleine beek zo richting de voormalige stal. Ooit huis van drie koeien, nu het domein van Mičo en dé plek waar alle drank gedestilleerd wordt, waar de likeuren staan uitgestald en waar de kruiden gedroogd worden om later thee van te maken, te gebruiken bij koken of om toe te voegen aan de rakija. Na een korte rondleiding binnen, worden we weer mee naar buiten genomen en dan vallen de grote glazen potten op die her en der verspreid staan: de likeur in wording. In sommige potten zitten druiven of handen vol vijgen, andere potten zitten vol rozenblaadjes of salie. Mičo vertelt ons hoe het in zijn werk gaat: suiker erbij, in de zon laten staan voor een aantal dagen en voor je het weet is het gefermenteerd en krijgt het die kenmerkende, zoete smaak van likeur. Anders dan de rakija die echt gedestilleerd moet worden en dus nóg meer alcohol bevat.
We zien nog meer bijzondere struiken die zeldzame kruiden blijken te zijn zoals wijnruit. Ooit gevonden hoog in de omliggende bergen, uitgegraven en vervolgens in zijn eigen tuin geplaatst. Hij vertelt hoe dit kruid vroeger veel gebruikt werd in medicatie en dat het in grote hoeveelheden behoorlijk giftig kan zijn. Natuurlijk drinken we ook van dit kruid de rakija versie, net zoals we een likeur van salie drinken (dat veel wegheeft van de hoestdrankjes smaak), een van walnoten, een van kersen, een van Sint Janskruid en een van vijgen. Ondertussen wordt er thee gezet van tijm en wordt er vertelt over vroeger, hoe het hier ooit was en hoe het leven hier ooit geleefd werd. Voor het communistische regiem woonde hier ruim 2000 mensen in het dorp, ten tijde van het regiem werden alle zelfredzame mensen (dus met veel land vol groentes of eigen dieren) weggehaald en in fabrieken aan het werk gezet omdat de zelfredzaamheid niet paste bij wat het regiem wilde. Later zijn er maar weinig mensen teruggekeerd waardoor het nu vooral een dorp is vol ouderen en de tradities en gebruiken van deze plek langzaam in vergetelheid raakt.
Hij wijst naar de kachel die naast de bank staat waar wij op zitten en vertelt over rituelen voor een bruid die daarbij horen, hij vertelt over hoe het as vroeger werd gebruikt om kleren schoon te maken en te wassen en hoe het komt dat er aan de westelijke kant van de oude huizen geen ramen of deuren zitten. De koude westenwind wil je in de winter namelijk niet in je huis krijgen en dus is die kant een volledige muur. Ik zak nog meer onderuit op de bank terwijl hij blijft vertellen over vroeger, hoe het hier was ten tijde van de oorlog en hoe het een traditie was dat iedere 16-jarige jongen een eigen pistool kocht van zijn eigen geld om zo het land te kunnen beschermen tegen alle overvallers. Dat er om die reden veel jongeren zeevaarders werden omdat je daarmee geld kon verdienen. Hij dwaalt soms even af en is zo nu en dan even verzonken in de gedachtes over vroeger totdat zijn zoon hem langzaam terughaalt naar ons. Met een lach vraagt hij opnieuw en opnieuw of we het allemaal wel interessant vinden en of dit echt zo bijzonder is. Ja, ja dat is het echt.
We drinken nog meer, we praten nog langer en langzaam begint de zon te zakken. Een gouden gloed verspreid zich verder en verder over het land en wauw, wat een bijzondere dag was dit!
16 Comments
Geweldig Caro, dat jij dit allemaal mee mag maken en ons volop mee te laten genieten, heel veel plezier nog en groetjes Elly
Dankjewel! En groetjes terug!
Mooi toch dat je nog zo verrast kunt worden door bepaalde plekjes. Dit zijn van die kleine pareltjes die je reis zo bijzonder kunnen maken.
Ja echt he! Dit is het mooiste van reizen ❤️
Wat is het toch een prachtig land!! Ben er vorig jaar voor het eerst geweest en vond het echt super!!
Ja echt he! Ik blijf me er elke dag weer over verbazen. Het is zo mooi om hier voor even te ‘wonen’
Ik hou van ongerept en wild! Je kan je voorstellen dat ik dus al tijden naar Montenegro wil. Lijkt me fantastisch. En wat een leuke, lokale ervaring heb je hier opgedaan zeg.. super!
Gaan, gaan, gaan! Het is een fantastisch land met zo veel moois! Roep maar als je nog meer tips wil hebben 🙂
Mooi gebied zeg! En heerlijk al die likeurtjes en drankjes! Ik maakte vroeger wel een zelf koffielikeur…heel makkelijk! Je moet wel een beetje geduld hebben….hmm, dat kan ik wel weer eens gaan doen 😁 tnx!
Ohh dat klinkt goed zeg! Ga zelf eens recepten opzoeken zodra ik weer in Nederland ben 🙂
Montenegro lijkt me echt een prachtig land. Elke keer als ik er foto’s van zie ben ik verrast door het mooie land. Daar wil ik zelf graag rondreizen! 🙂
Zeker de moeite waard! Heb gister een tour gedaan door het nationale park en het was opnieuw zo ontzettend mooi! Snel zal er ene blog komen met de mooiste foto’s 😊
Wat ontzettend mooi! Ik wil graag volgend jaar naar Montenegro. Ik twijfel nog een beetje tussen de meivakantie of de zomer.
Alleen die wijn, niks voor mij. Al is het leuk voor de foto 🙂
Haha, gelukkig is er veel meer dan wijn en drinken in Montenegro! De meivakantie heeft vaak al heerlijke temperaturen van rond de 28-30 graden waar het in de zomer makkelijk richting 42 graden kan gaan in sommige delen. Goed om daar ook rekening mee te houden! 🙂
Super mooi lijkt Montenegro me! We willen er al een tijdje graag heen vanwege de prachtige natuur. Jouw artikel bevestigt dat alleen maar 🙂
Leuk om te horen! En ik kan alleen maar zeggen gaan, gaan, gaan, het is er zo mooi!