Gelukskoekje: een boek waarvan het water je in de mond loopt

De geur van basilicum, verse tomaat en parmezaansekaas laat het water in mijn mond lopen. De zachtere geur van appel, kaneel en vanille laat mijn buik zachtjes knorren. De scherpere geuren van Mexicaans eten, heerlijk. Ik kan snuivend door de supermarkten lopen, genieten van alle geuren die ik daar vind. Elk recept lees ik met een knorrende maag en met water in mijn mond. Niks fijner vind ik de lange tafel thuis die vaak vol staat met schalen gevuld met salades, broodjes en ander eten. Mensen die lachend aan tafel zitten, genietend van het eten en kletsend met elkaar. Eten associeer ik bijna altijd met gezelligheid en mensen. Ik vind niks fijner dan samen met de mensen van wie ik hou uitgebreid te tafelen. Eten speelt geloof ik best wel een grote rol in mijn leven…

Nu heb ik een boek gevonden waarbij eten samen komt met reizen en geloof me, het water loopt je in de mond tijdens het lezen. Isabelle Lee werkt bij een groot damesblad in New York, maakt een fout en wordt ontslagen. Ze besluit om naar Bejing te gaan, waar haar eigenlijke roots ligt en waar haar zus woont. Ze spreekt alleen keukenchinees (Chinees dat ze in de keuken bij moeders heeft opgepikt) maar dit is precies genoeg om als culinair recensent bij een magazine voor expats aan de slag te gaan. In de bladzijde die volgen worden Chinese gerechten tot in detail beschreven en Isabelle neemt je mee langs de straatverkopers, restaurants en andere eetgelegenheden. Je leert gerechten kennen waar je nog nooit van hebt gehoord en de smaken en kruiden die gebuikt worden, zijn verassend.

‘Elk gerecht is een volmaakte mengeling van zout, zuur, zoet en kruidig. Een scherpe smaak van gember verschuilt zich in de flinters varkensvlees, en de tofu zet mijn mond in vlam van de pepertjes, waarna de Sichuanese gemalen peper aangenaam verdooft. De ene hap is nog intenser dan de andere.’

Loopt het water ook al bij jullie in de mond?