Fish River Canyon: het Namibische wonder

Samen met mijn ouders en broertjes sta ik aan de rand van de Fish River Canyon en zie ik een paar paden zigzaggend naar het oneindige gaan. De afgronden die er naartoe leiden zijn diep en ik zie enkel een steile rotswand naar beneden. Ook de anderen van de groep staan nu zoekend om zich heen te kijken waar wij straks zullen beginnen met afdalen. Vragend kijken wij onze gids aan, het kan gewoon niet dat we hier naar beneden gaan. In ieder geval niet hier waar het recht omlaag gaat.

Nadat onze gids ons lachend heeft aangekeken, wijst hij het beginpunt van onze trek aan. Volgens hem kunnen we dus wel al hier vertrekken… Een steen die er voor mij net zo uit ziet als alle anderen die hier liggen, is onze start en met trillende benen beginnen we aan de afdaling. Ik voel hoe mijn hart sneller gaat kloppen wanneer er weer stenen onder mijn voeten wegrollen en met behulp van mijn handen en voeten klauter ik over de rotsen heen. De zweetdruppeltjes beginnen langzaam via mijn voorhoofd mijn nek in te glijden en de opkomende zon versterkt de hitte die ik voel alleen maar meer. Wanneer we na een halfuurtje bezweet naar boven kijken, kan ik niet geloven waar we vandaan zijn gekomen. Het is zo stijl dat zelfs een berggeit er moeite mee zou hebben en stiekem voel ik me best een beetje trots. Heb ik toch mooi gedaan op mijn roze gympies.

Mijn hartslag wordt weer wat rustiger en met de kleine rustpauzes die we zo nu en dan nemen, krijgt ook mijn lichaam weer zijn normale temperatuur terug. Langzaam dalen we verder af en met elke rots die ik dichter bij de horizontale vlakte kom, kan ik meer genieten van het uitzicht. Want dat uitzicht is er! Het Namibië uit de reisgidsen lacht me toe en in het echt is er nog zo veel meer te zien. Wanneer ik over de donkerrode vlakte kijk, zie ik een kleine kudde zebra’s rustig lopen. Zich helemaal niet bewust van de naderende groep mensen die een van de wonderen van Namibië aan het ontdekken is. Het mannetje geeft aan waar ze gaan stoppen om te grazen en al snel komt de kleine groep tot stilstand. We nemen een voorbeeld aan de zebra’s en halen ook ons eigen voedsel pakketje te voorschijn.

Wanneer we verder lopen zien we hier en daar een verdwaalde kokerboom staan en verandert het landschap even hard mee met de stappen de we zetten. We zijn halverwege onze hike door de canyon en we zijn behoorlijk aan het puffen. De zon zorgt voor een branderig gevoel op mijn armen en ondanks dat ik me meerdere keren heb ingesmeerd verspreidt zich langzaam een rodere gloed over mijn schouders en bovenarmen. Mijn broertjes lijken nergens last van te hebben en springend zijn ze opzoek naar stenen en takjes waarmee ze hun zakken vullen. Wanneer we de wanden van de canyon naderen weten we dat we bijna bij de Fish River zelf zijn. We klauteren de laatste paar rotblokken af, ik glij nog een keer gigantisch uit en beland zo op de onderste rots. Hoef ik er tenminste niet meer over heen te klimmen zullen we maar zeggen.

Het water heeft een blauwgroene kleur en kabbelt rustig tussen de hoge rotswanden door. Het lijkt hier totaal niet op Namibië met haar zanderige, rode landschap en ik waan me even in Frankrijk of een ander land dichter bij huis. Ik plof neer om voorlopig niet meer van mijn plekje te komen en geniet van de schaduw en het eten. Het geklauter, het schitterende en steeds wisselende landschap en de zebra’s. De hele hike voelde zo bijzonder aan! Helaas slaan velen deze hike over aangezien de Fish River Canyon gelegen is in een van de meest Zuidelijke puntjes van Namibië. Mocht je toch helemaal in het zuiden komen, dan is dit een absolute aanrader!

Hiken jullie wel eens op vakantie? En welke hike vond jij het meest bijzonder?

De hike moet je in groepsverband doen. Zonder een goede gids die het gebied kent, is deze hike levensgevaarlijk. Met enige regelmaat verdwijnen er toeristen die op eigen houtje dit willen doen en die vervolgens door een heel team van gidsen moeten worden opgespoord. Deze tours zijn te reserveren vanuit de twee lodges rondom de Fish River Canyon.