Een warm weekendje Verona

De zon verspreid een goudachtige gloed over de stad die ik lang geleden in mijn hart gesloten heb: Verona. Iedereen kent deze Italiaanse liefdesstad wel. Uit de verhalen van Shakespeare, uit de ontelbare films die hier zijn opgenomen en of door de grootse opera’s die hier plaatsvinden. Ik denk dat ik een jaar of vier was toen ik voor de eerste keer onder de grote stadsbogen doorliep, daarna kwam ik nog zo’n twaalf keer terug. Gewoon omdat je van deze stad gaat houden.

Wanneer ik als klein meisje door de stadsbogen heen liep, zag ik altijd meteen het Colosseum. Zo groots, zo oud, zo magisch. Het was een droom om daar ’s avonds te zijn. Zo laat in het donker op de stenen tribunes zitten met een kaarsje in je hand om de omgeving te verlichten, dan ga je geloven in magie. Duizenden mensen houden een kaarsje vast, zoals vroeger toen er nog geen lampen waren. De hele arena wordt verlicht door al die flakkerende vlammetjes en je raakt in gesprek. Je hoort verhalen van vreemden, je deelt plaites met de mensen om je heen, je luistert naar een Italiaanse opera. Je doet je ogen dicht en geniet. Eten wordt gedeeld, drinken wordt doorgegeven en er wordt genoten, met volle teugen. Wanneer je daar dan zit wordt je lichaam langzaam warm, beginnend bij je hart verspreidt die warmte zich naar alle eindes van je lichaam. Geluk.

Wanneer je door de straten loopt hoor je overal om je heen gelach, zie je mensen genieten van hun wijntje, van eten, van de muziek, maar vooral van het leven. Een ‘niks moet, alles mag’ sfeer hangt hier. Tijd doet er niet toe en daarom is dit een heerlijke stad om in rond te dwalen – of te verdwalen. Het is een stad die vol warmte zit, die iedereen in zijn armen sluit wanneer je hem betreedt. Je voelt de liefde hier, je ademt hem en hij overspoelt je. Maar niet alleen de stad doet dit, ook de mensen die er wonen en werken. ‘Ciao, ciao’ wordt er geroepen en je krijgt zo twee klapzoenen. Je wordt meegenomen naar een tafeltje en er komt meteen drinken aan. Een heerlijke carpaccio, warme pasta en een smeltend chocolade ijsje.

Wegdromen onder het balkon van Julia. Hoeveel avonden heeft ze daar op Romeo gewacht? Het is inspirerend om te zien hoeveel mensen hierheen komen om hun liefde te bezegelen of juist om hulp te komen vragen voor een geliefde. De muren hangen vol met briefjes en geen gleufje is ongebruikt gelaten. Duizenden boodschappen aan Julia met vragen, verhalen en vol met liefde.

Verona is een heerlijke stad om in rond te lopen, om te genieten van eten en muziek. Om leuke boetiekjes te vinden en je te laten overspoelen met liefde. Van mei tot september is het operaseizoen – iets wat ook echt niet gemist mag worden!

Honderden mensen met een kaarsje aan tijdens de opera!