Het vliegtuig maakt zich langzaam klaar voor vertrek en wanneer we snelheid maken, zie ik de lampjes van het vliegveld knipperen. Nog een laatste blik op dit mooie land: Namibië ik mis je nu al.
Ik mis je bewegende duinen die toeristen elke dag beklimmen. Duinen waarbij je voeten wegzakken in het zand en waar de wind met kleine zandkorreltjes speelt. Waar de zon langzaam boven de duinen uitkomt en de al rode duinen een nog rodere gloed geeft.
Ik mis al je dieren langs de weg. Een giraffe die een stukje meerent, met de korte manen wapperend in de wind en een kleintje achter zich aan. Olifanten op de weg die langzaam olifant voor olifant de overkant bereiken terwijl een kleintje met zijn slurf snel de staart van zijn moeder vastgrijpt. Springbokken die vrolijk staan te grazen en spiesbokken die rondjes aan het rennen zijn. Keer op keer verbazen de dieren me, hoe ze bewegen, hoe dichtbij ze zijn, hoe mooi ze zijn.
Ik mis je mooi Namibië met al je verschillende landschappen. Het ene moment bevonden we ons tussen het rode zand met grote rotsen die oneindig leken te zijn, het volgende moment reden we door een soort lava landschap met allemaal zwarte brokken steen en lage struikjes vol doornen. We reden een prairie met wilde paarden voorbij, we reden door een savanne met rennende zebra’s en ergens in die bergen waren neushoorns zich aan het verschuilen.
Ik mis je mooie mensen, elk met een verhaal. Ze vertellen vol enthousiasme en trots over wie ze zijn en waar ze van houden. We raken in gesprek met een himba vrouw, Herena, die ons meeneemt voor een ochtend in het himbaleven. We spreken met een herero man die uitlegt wat zijn gebruiken zijn en vertelt over zijn taal. San vrouwen, Tjemba mensen en Namibianen ontmoeten we die vrolijk in het Zuid Afrikaans tegen ons beginnen te praten wanneer ze erachter komen dat we ze gewoon verstaan.
Ik mis je mooie zonsopkomsten en zonsondergangen, alle hikes die we gemaakt hebben en al het heerlijke eten dat we hebben geproefd.
Lief Namibië, mooi Namibië, bijzonder Namibië. Ik heb nog lang geen genoeg van jou landschappen, dieren en mensen. Snel kom ik weer terug, bewaar je tot dan je bijzonderheden voor mij?
-
Hoi! Ik ben Caro en reis al 22 jaar de wereld over. Ik ben gek op reizen, schrijven, fotograferen en blogs typen. Het liefst breng ik al mijn tijd door in nieuwe steden en landen, mooie plekken ontdekkend en pratend met iedereen. Momenteel heb ik een tussenjaar en ben ik net terug van mijn reis door Iran, Nepal, India en Sri Lanka en ben ik alweer vertrokken om een maand in een hostel in Tallinn te werken! Born on a Plane is mijn online notitieboek met daarin bijzondere plekjes over de hele wereld, mooie verhalen en heel veel inspiratie. Vlieg je met mij mee de wereld over?
10 Comments
Onwijs mooi beschreven, en wat een prachtige plaatjes. Klinkt als een heel bijzonder land, en dat heb jij mogen zien!
Dankjewel 🙂 En het was ook heel bijzonder!
[…] Namibië Caro van reisblog Born on a plane maakte deze zomer een reis door Namibië. In een eerste blog na deze reis beschrijft ze hoe bijzonder ze dit land vond: de dieren, het landschap en de mensen […]
Zeer herkenbare beschrijvingen van Namibië! Ik heb ook genoten van de afwisselende landschappen, cultuur en mensen daar. Namibië staat in mijn top drie van de doorkruiste landen tijdens mijn reis van Caïro naar Kaapstad (http://www.liannereist.nl/landen/afrika/mijn-reis-door-afrika/). Ik zou graag eens terug gaan om met een 4wd het land weer verder te verkennen.
Leuk dat het herkenbaar is! Heb je het toen zonder 4wd gedaan? Ik wil ook zo graag weer terug, vooral om dan de Caprivistrook ook te verkennen.
Prachtige foto’s lady, wat maakte je een bijzondere reis!
Dankjewel! Het was inderdaad heel bijzonder:)
Wat een mooie woorden en fantastische foto’s Caro! Prachtreis… Wauw! Genoten van je artikel:).
Oah dankjewel! Fijn om te horen! 🙂
[…] geleden dan de maand september, maar vind ik daarom absoluut niet minder leuk. Met mijn blog over Namibië werd ik genoemd op Expedia blog bij de reisblogs van de week. Samen met een blog over Oezbekistan, […]